son 2 aydır yaşadığım hede, gün içinde zombi gibi gezmeme ve sürekli efor sarfetmem gereken, ayakta olduğum bir işte çalışmama rağmen gecelik 2-3 saat uyuyabiliyorum.
son 4 günüm sabah 7 gece yarısı 24 arası yorucu ve ağır işlerde çalışmakla geçtiğinden baş gösteren durum. esnemekten ağzım yırtıldı ama yatağıma 1.5 saat sonra anca uzanabilecem.
kendi kendisini üreten ender durumlardan. ama sanırım belli bir eşiği var bu hale gelmesi için. o eşiği geçtiğinizi anlamanız zor değildir fakat hangi noktada ne zaman geçtiğinizi bilmeniz ise biraz zordur.
kendisini üretmesine gelince; öncelikle uykusuzum dedikçe daha uykusuz kalır insan. düşünce düşünceyi üretirken uyku daha da uzağınıza düşer. bunun yanında baş-boyun ağrısı, göz yanması belirtileri insanı rahatsız ettiğinden uyku bir bir adım daha uzağa gider utanmadan. sonrasında ise insanın içini bir korku kaplar. bu durumun ne zaman sona ereceği kemirir bünyeyi. misal ben zaman ilerledikçe korkuyorum noktalanacağı an acaba ölür müyüm diye.
son 1 haftadır yaşadığım sorun. aksi gibi şarj aletim bozulduğu için telefonum kapandı. sabah ya uyanamazsam stresinden uyuyamadım bu sefer de. ofise gidince uyuyim napim. şimdi onlar düşünsün.
bugün sabah otobüste gördüğüm öğrenci arkadaşın kenisidir. öyle ki uyuyordu dikkat edin uyukluyordu değil bildiğiniz 20 dakikalık yolda uyuyordu, ceketini ters giymişti, saçlar darmadağındı. Ben de uyku problemi olan birisiyim ama buna alıştım ve üste başa bir bakıp dışarı çıkıyorum. adam vizeye geliyor ceketi ters giymiş ve uyuyor halde. olmaz.
