bizim oralarda umut gbizim oralarda umut gerekliliktir repliğiyle izlenmesi gereken son umut filmi gerekliliktir repliğiyle izlenmesi gereken unutulmaz russel crowe filmidir kendileri.
Kişiden kişiye değişen çoğu zaman insanların acılara, yokluklara, zorluklara göğüs germesini sağlayan, kimi insanın olmadığını düşündüğü, kimininse sıkı sıkıya bağlı olduğu, Yunan Mitolojisine göre açılmış olan Pandora' nın kutusunda insana dair kalan yegane mutluluk verici duygu, Zeus' un insanlığa verdiği en önemli armağan ve aynı zamanda en büyük cezadır.
Belki, büyük bir ihtimal bir insanla gelir, demiş ya en karanlık olan an, aydınlığa en yakın olan andır aynı zamanda, belki de o an geldi. Belki de her şeyi aydınlatan, her kelimeni anlayan bir kavramdı. Yaşadığını hissettiren, sana evreni kucaklatan bir kavram. Kimsenin umurunda da değil aslında bakmayın siz, öyle kendi kendimize saçmalıyoruz ama öyle güzel saçmalamak yok, gözlerinde en derin mana ile saçmalamak, bazen en şairane, bazen en özel kelimeler, avuç içlerinin kokusu ve saçlarını suratında hissetmek.
Her biri en büyük umut aslında, her kelimeyi binlerce kez ona anlattım, çok mı tekrar ediyorum bilmem, inanması için belki de kendine inanması için, umutsuzluğa düşmemesi için, gözlerini uzaklara düşürdüğünde yine o karanlıkları görmesin diye, en güzel kahkahaları hakederken, her bir inci tanesini döktüğü anları silsin diye, güldüğünde bana hayatta olduğumu hissettirmesi için belki de.
Neler anlatıyorum ben? Neden anlatıyorum size? Siz hiç umut denizinde umarsızca, önünü göremeden yüzünüz mu tek bir gülümsemesi için? Saniyelerle mutluluğu yakalaması için koştunuz mu umarsızca? Ben hiç böyle yenilmedim, bir daha da yenilmek istemem.
Umut, insanın en yardıma ihtiyacı olduğu anda uzanan yardım elidir. insan bazen umut sayesinde hayatına devam eder, bazen de kaybetmeye yüz tuttuğu şeyleri tekrar kazanır. Bir insan umutsuzluğa kapılmaz ise her türlü felaketten kurtulur. Fakat bir insan umudunu yitirmişse, ne yaparsa yapsın düştüğü felaketten kendini kurtaramaz.
Duyguların en zenginidir umut. Umudun varsa eğer hayattan tat alırsın, geniş ufuklara sahip olursun. Umut yoksa karanlıklara saplanır, ahlanıp vahlanmak başka yapabileceğin hiçbir şey yoktur.
Hayatta başarıya sahip olmuş insanların tümü umudunu yitirmeyenlerdir. insanları hastalıkların pençesinden alan, uzaktaki sevgilileri kavuşturan, fakirleri zengin eden duygu hep umuttur. Bunun üstüne onlarca şiir söylenmiş, onlarca şarkı yapılmış, onlarca kitap yazılmıştır. Umut, insanı her zaman aydınlığa iyiye taşıdığından bu duygunuzu asla yitirmeyin dostlar
benim için umut, her zaman onunla beraber sahip olacağımızı düşündüğüm pembiş elbiseleri ile küçücük elleri, Minicik yanaklarını kokladığım küçük kızımızdı.
umut küçük bir kalbin titreyerek atışlarıydı.
ve o umut akan Gözyaşları gibi bir daha geri gelmeyecek lakin yokluğu ömür boyu hissedilecek Peşpeşe içilecek sigara gibi var olacak.
götü yiyen gelsin umudumu alsın. Yalnızlığım gibi umudumu da alamazsınız.
vermem.
Umut etmek en büyük kötülüktür.çünkü gerçekten işkenceyi uzatıyor.ne kadar büyükse yaşadığın umut,hayal kırıklığıda o kadar büyük oluyor.en tehlikeli kısmı ise insanı hiç bir şekilde terk etmemesi.
hayata bizi bağlayan en önemli şeydir umut. bize "ya değişirse her şey? ya anlam kazanırsa bu hayat?" sorularını sordurandır. bazen umutlar insana hayat verir, bazense insanı daha beter eder. umarım bizimkisi "hayat verenlerden" olur.
Umutsuz yasanmaz ama fazla umut nedir bilirmisin birine bu sey olacak der onu kandirirsin ama olup olmayacagi belli degildir iste umut budur bu nedenle umudun fazlasina gerek yok az da olsa umut herkeste olmalidir zaten ama umudu sevmek iyi degildir herseyin fazlasi zarar.
gemide, bandırmada karadan 1 km açıkta demirde bir yandan karanın ışıklarını izliyor, bir yandan hoş ve inceden nerden geldiğini ve bu kadar yüksek sesli neden olduğunu anlayamadığım meyhane müziklerini dinliyorum.
son 2 saattir balık tutmaya çalışmama rağmen sadece 1 tane istavrit tutabildim ironik şekilde önümde gezinen balık sürülerine rağmen. bende tuttuğum o istavriti kesip yem yapıp oltamın ucuna taktım. mevsimi değil ve balığı bu şekilde tutamıcağım bariz. ama gözlerimi alamıyorum oltanın ucundan bir kıpırtı olmasını umut ederek. olmıcak o kıpırtı biliyorum ama yinede umut etmekten kendimi alı koyamıyorum.
umut etmek. olmucağını bile bile. "ya balık değilde aşk meşk umudu olsaydı içimde." diye kendime bu ürkütücü soruyu sormadan edemiyorum. umut insana ne kadar zarar verebilir sevgili dostlar. umut güzeldir ancak bir insanı ipin ucuna bile götürebilir.
neyse. banada bahane oluyor bu umut sahili izleyip gelen müzik seslerini dinlemek için.
tek gerçek uyuşturucu.
şimdi çık balkona kafanı kaldır ve gecenin bu saatinde bak pencerelere,
ne kadar ışığı açık insan varsa bil ki bir parça ortaksınız kaderde.
burada yazan yazarlar olarak, bir çoğumuz hayatta olmak istediği yerde değil.
ailevi sıkıntısı olan, ilişki sorunları, ekonomik, psikolojik bir çok kedere katlanıyoruz.
peki neden? çünkü umut ediyoruz azizim...
bir iki saat sonra güneş doğacak ve sen yine yapacağın kahvaltının etkisi ve biraz
salgılanan endorfinle beraber mutlu hissedip umut edeceksin.
peki yarın bu saatlerde n'olacak?
bir şey olacağı yok azizim yine bu başlıkta görüşürüz...
canın acıdı değil mi?
çünkü yazarken benim bile acıdı.
sadece umut etmeyin hayalleriniz için azmedin.
5 yıl sonra ne mi olacak?
kim bilir belki bu başlıkta daha insanı bir saatte, kazanan iki kişi olarak görüşürüz seninle...
