türkiye'nin "hdi, yani insani gelişmişlik endeksi"nde yüksek gözükmesinin sebebi bu endeks üç şeye bakıyor, biri üniversite öğrenci adedi. türkiye'de de 20 yıldır:
* genç işsizlik oranı düşük gözüksün
* üniversite kadrolarından akpartiliye arpalık açılsın https://galeri.uludagsozluk.com/r/2231537/+
* ildeki esnafa sağılacak öğrenci gelsin
* ülkeye arap doldurmak için 'yabancı öğrenci' dümeni de devrede olsun (türk ünversitesinden diplomalıya daha rahat vatandaşlık veriyorlar) https://galeri.uludagsozluk.com/r/2231530/+
* bu tip içi boş endekslerde yüksek çıksın da cahil cühelanın ağzına çiğneyecek sakız çıksın
türkiye'nin kaçıncı dünya ülkesi olduğu tartışılır ama iptal edilen konserler, kültür etkinlikleri, müzik ve içki yasağı, sokaklarda afgan suriyeli vs entarili fistanlı erkekler, kara çarşaflar ile dolaşan ne idüğü belirsiz hangi statüde olduğu belli olmayan milyonlarca insanın darice peştuce arapça valugula valagula kulak tırmalayan konuşmalarına bakıp türkiye avrupa'nın afganistanı olmuş demek tartışılmaz.
hem coğrafi hem siyasi hemde maalesef insanların kafa yapısı yüzündendir.
coğrafya : orta doğu...
siyaset : hükümet
kafa yapısı : kendisine zararı olan hiçbir şeye itiraz etmeyip kendisine zararı olmayan her şeye itiraz eden, ayaklanan bir milletiz. ülkede 10 milyon tane orta doğulu var kimse tepki göstermiyor. ekonomi çökmüş millet "markete" bile gidemez hale gelmiş ama sırf kendi oy verdikleri partiye laf söylemiş olmamak için sessiz kalıyorlar. iktidarcılar böyle ama muhalifler çok mu farklı ? değil tabi zaten o yüzden durum böyle..
Türkiye 3. dünya ülkesi de değildir. ülkelerin sınıflandırılması şöyledir;
1. dünya ülkeleri hizmet sektörü üzerinde çalışır. ağır sanayileri sanayi ülkelerinde kuruludur. kendileri masa başı işlerde çalışırlar. bankacılık, ekonomi, mega şirketler.
2. dünya ülkeleri sanayi ülkeleridir. ağır sanayi üzerinden ekonomisini döndürür.
3. dünya ülkeleri tarım ülkeleridir. ekonomisi tarım üzerine kuruludur. 1. ve 2. dünya ülkelerine tarım ürünleri ihraç eder.
4. dünya ülkeleri ülkesinde tarımı ve hayvancılığı devlet zoruyla bitiren, sanayisi sanayi ülkesi olacak kadar gelişmemiş ve gelişmesi istenmeyen, her türlü ihtiyaç malzemesi için başka ülkelere muhtaç hale getirilen, kendisini geliştirmiş insan sayısı nüfusa oranla çok az olan, bu sebeple yöneticileri tarafından soyulan ve kaynakları sömürülen, siyasetçileri halktan çaldıkları paralarla zenginlik içinde yaşarken milletin açlıkla mücadele ettiği ülkelerdir.
-gerici, cahil, yobaz, barzo, keko insanların çoğunluğu.
-özgürlükleri, hukukun üstünlüğünü, demokrasiyi ayaklar altına alan, vergilere, borçlara boğan ot*krasisi.
-düzene hizmet eden sözde muhalefet partileri, kurtuluş yoluyuz diyip umut olanların da t*rör sevicilere mesafe koyamaması.
bilimi, siyaseti, devlet yönetimini, kültürü, sanatı, ticareti...vs. yönetecek 'elit' sınıfı yetiştiremediğimiz için.
herkes eşit olsun anlayışı devlet yönetiminde felakete dönüştü. mesela doktorların durumu.. itibarı düştü, avukatların (her yerde hukuk açtıkları için) değeri/statüsü düştü. bilimin (her yere üniversite açılınca) değeri düştü. insanların kalitesini artıramayan cumhuriyet yönetimi, herşeyin kalitesini aşağı düşürerek 'halk' ile eşitledi.
bu sorun, siyasetle ve hükümetle alakalı değil. Mesela osmanlı döneminde paşa ve devletin üst yönetiminde olan insanların çocuklarına bakın. hiç biri ailesinden gelen geleneği devam ettirememiş.
ünlü paşa çocukları: münir özkul (annesi münir özkul'un paşa olmasını çok istemiş), billur kalkavan (dedesi osmanlı paşası, ama aile aynı geleneği devam ettirmemiş maalesef, üstelik billur'un babası oxford mezunu olmasına rağmen), yine bir paşa (Ahmet Cevdet Paşa'nın) torunu olan suna selen de ailesinden gelen geleneği devam ettirmemiş ünlülerden.
Ülkemizde zengin ve varlıklı insanların çocukları -maalesef- tıbba veya mühendisliğe yönlendiriliyor. oysa para kazanma endişesi olmayan bu ailelerin çocukları siyasetle ve devlet yönetimiyle ilgilenmeli ve elit devlet idarecisi yetiştirilmeli. bunun için bir proje bile yapılabilir, bu zengin aileler ikna edilebilir.
