Şehirden çıkışları yasaklamadan şehirlere göre vaka sayıları açıklandı;
Sözler yine tavsiye niteliğinde kaldı,
Toplantıdan Radikal kararlar değil, ricalar çıktı.
istanbul özelinde hiçbir önlem alınmıyor,
Geceden beri insanlar istanbul'u terk ediyor,
bu durum virüsün daha da fazla yayılmasına adeta davetiye çıkartıyor.
Neden hiçbir süreci adam akıllı yürütemiyoruz ve neden böyle yaşamaya mahkumuz,
Kafam patlasa da düşünmeden edemiyorum.
insanların bir zamandan sonra ölüleri rakam olarak görmesi ve ölümün normalleşmesi. insanoğlu kadar her duruma kısa sürede adapte olan ve tükenten bir yaratık yoktur sanırım.
ben eskiden bu yaşlarda duygusuz robot gibi bir canlı olup, hayatın rutine binmesinden korkardım.
öyle olmuyormuş, aynı düşünceler ve hisler bir şekilde hatırlatıyormuş kendini...
sadece eskisi kadar baş başa kalamıyoruz kendileriyle, o kadar.
şöyle geriye dönüyorum, geçen yıllara ve yaşlara.
hangi yaşlarımda kalbimde kim vardı, aklımda ne vardı, ne düşünüp hayal ediyordum...
aslında hepsi kendi içerisinde o kadar kıymetli ki.
işte böyle böyle yaşadığımız her şey bir anı olarak kalacak ve bizden öncekiler gibi çekip gideceğiz bu diyardan.
o sadece mezar taşını gördüğümüz nice insanın da bizler gibi nice isteği, hayali, hisleri, sevinç ve üzüntüleri vardı ama artık hiç yaşanmamış gibi.
her şeyimle bir gün hiç yaşamamış gibi olmaktan korkuyorum.
bu korku sadece bana mı özgü, bilmiyorum.
