Ne kadar çok konuşsam da seviyorum galiba. Sanırım bazı şeylerden vazgeçmek gerek. Çok arada kaldım. Seviyorum. Bu aralar kalbim çok acı çekiyor. Ayrılmak istemiyorum çünkü ve ölümden de korkuyorum. Boyutumun ne olacağına dair herhangi bir bilgim de yok. Sevgi duyduğum varlıktan ayrılmak istemiyorum.
Hep sevdik zaten anasını satayım bir gün sevilmedik iyimi, bide gittik sevilmeyecek olan ne kadar boktan kız varsa onları sevdik ben sevme limitimi doldurdum o yüzden sevecek olan varsa buyursun gelsin sevdim ama sevilmedim, sevilirsem yine sevmeye başlarım belki.
Sevmek öğrenilmesi gereken birşeydir. Evet belki iç güdüsel olarak bağlanma, sahiplenme, çekim yada bir haz hissedebilirsiniz fakat bu sevgi değil içgüdüsel çekimdir. Sevgi öğrenilmesi gereken iki tarafında hakkını vermesi gereken karşılıklı alışveriştir. Diğer taraftan bakarsak başarısız bir sevme çabasının sonu ağır yaralanmış duygular ve yıpranmış bir psikolojidir.
Bizim sorunumuz ne biliyor musun? insanlara eşyalara bağlandığımız gibi bağlanıyoruz. Bir elbiseyi sana çok yakıştığı için, bir mutfak robotunu hayatını kolaylaştırdığı için sevebilirsin. Ama insanları da bu şekilde sevdiğin zaman sorun başlıyor.
Niyesi, nedeni olmayan eylemdir. Eylemdir diyorum cunku sevgi emek ister, ilgi ister, hissedilmek ister.
Sevgi, nefret eylemiyle tamam olur. Yani sevgisizligin ziddi nefrettir. Bu noktada aşk hâlıni nasil tanimlayacaginizi dusunebilirsiniz. Hâl dedim. Evet aşk bir hâldir, aşkı siz kendinize yaşarsiniz. Sevgi eyleminin en yogun hâlidir ve ziddi yoktur. Cunku aşk icinizde size aittir. Kendinize zit olamazsiniz. Kendinizi tamamlayabilirsiniz ve aşk tamamlayici bir haldir.
