usta yazarın güzel sözleri vardır. bir kısmını aktaralım;
-Gitmek sadece bir eylemdir. Unutmak ise kocaman bir devrim.
-Yazılarım otuz kırk dilde basılır, Türkiye’mde Türkçemle yasak! (o zamanlar yasakmış)
-Pişman değilim yaşadıklarımdan, öfkem belki de yaşayamadıklarımdan.
-Geçtim putların ormanından baltalayarak, ne de kolay yıkılıyorlardı.
-Bazen önemli olmamalı gidecek olan ya da gelmeyen. Çünkü bazen, başlaman gerekir her şeye yeniden.
-Hoş geldin! Biz bıraktığın gibiyiz. Ustalaştık biraz daha taşı kırmakta, dostu düşmandan ayırmakta.
-Bir meltem olacak rüzgârım dahi kalmadı benim. Dağlara çarptım her esişimde. Yollara küfrettim her gidişinde.
-Pişman değilim! Sadece dön bak arkana; ne için, nelerden vazgeçtin? Neler dururken, sen neyi seçtin.
-Gerçek yaşamdan kaçan ve onunla bağıntısız konuları işleyen kimse, saman gibi anlamsızca yanmaya yargılıdır.
-Yalnızlık insana çok şey öğretirmiş. Ama sen gitme, ben cahil kalayım.
-Her gelen sevmez ve hiçbir seven gitmez unutma. Bil ki; giden dönüyorsa sevdiğinden değil, kaybettiğindendir aslında!
-Sevdiğin müddetçe ve sevebildiğin kadar, sevdiğine her şeyini verdiğin müddetçe ve verebildiğin kadar gençsin.
-Benim sevdasında bencil; ama yüreğinde sağlam sevdiğim. Aklıma gelişini seveyim: ne güzel darma duman ediyorsun beni.
-Cebimde yoktu, yüreğimden verdim.
-Arkadaşlık ağaca benzer… Kurudu mu bir daha yeşermez.
-Toprak, sevdiklerimizi aldığı için mi böyle güzel kokar.
-Yürekli bir kadının başı, yüreksiz bir erkeğin omzuna ağır gelir!
-Kimselere anlatamadım. Kendime bile, ola ki ağzımdan kaçırır, bir daha tutamam seni.
-Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması. ‘Ben’ deyip susması, ‘sen’ deyip ağlamaklı kalması…
-içimde mis kokulu kızıl bir gül gibi duruyor zaman.
-insanların kanatları yok, insanların kanatları yüreklerinde.
-Şair başarılı olmak için, yapıtlarında maddi yaşamı aydınlatmak zorundadır.
-Umuda bin kurşun sıksa da ölüm, unutma! Umuda kurşun işlemez gülüm.
-Ve bir gün ekler Nazım Hikmet mektubunun sonuna; herkese selam sana “HASRET”
-Kelebek misalidir aşk; anlamayana ömrü günlük, anlayana bir ömürlük!
-Evet. Belki umudum kalmadı geleceğimden; ama asla pişman değilim geçmişimden..
bunları okurken harbi bağırarak söyledi öküz. noluyo aq modunda kafamı bi kaldırdım millet gülmekten yerlere yatıyor. hoca buna sen oku evladım o kısmı demiş çocuk da gaza gelmiş. yazarın adını unutmadık haliyle.
“Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
farkına bile varmadan?
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
ayıpsız,
aşikare,
yağmur misali?”
Anlayamadılar
“Biz ince bel, ela göz, sütun bacak için sevmedik güzelim
Gümbür gümbür bir yürek diledik kavgamızda
Ateşin yanında barut, barutun yanında ateş olasın diye!.. .
Rakı sofralarında söylenip, acı tütün çiğnercesine sevdik
ANLAYAMADILAR…”
