Bazen çok kafa s*ken, boktan şeyler üzerine boş yere düşünen, sanki kendi akıllı da birde marifetmiş gibi çevresini akıllandırmaya çalışan bir laf ebesi gibi hissediyorum. Geçen arkadaşım ilber ortaylı’nın kitabını okumuş ve bir şeylerin altını çizip göndermiş. Ona “ben söyleyince dalga geçiyorsun ve çok bilmiş diyorsun ama ilber söyleyince değerli buluyorsun” diye sitem ettim. Sanırım yaşımın genç oluşundan dolayı benden çıkma düşünceleri o kadar da düşünmeye değer bulmuyor. Bu anlatma illetini bırakmalıyım.
Dengesiz. Nasıl biri olursam daha mutlu olurum girdabında dönüp durduğum için bir iyiyim bir kötü. Tam olarak ne istediğimi bileceğim zamanlara ışınlanabilsem keşke.
