Ailenin bir ucu kayseriye dayanıyorsa yemekten bıkabilirsiniz. Zira buzluklarinda poşet poşet vardır ve haftanın en az bir günü mutlaka o mantı yenecektir.
sol fıreymde ismini görmemle birlikte, hasretimi depreştiren*, midemi kıpraştıran yiyecektir. gerçi "yiyecek" olarak kategorize etmektense, anasına sövün daha iyidir. o ayşe bacının varoluşunun hamursal dışa vurumu, tek tek bükülerek yapılıp bir lokmada bitiriliverişiyle tüketim toplumunu bir tabakta özetleyiveren çağdaş bir sanat ürünü, kendine yabancılaşmış günümüz insanının özünü buluşu, ona dönüşüdür.
edit:baya acıkmışım
hamurunu iyi ayarlamak gerekir. çok az su ve iki üç tane yumurta kırılarak yapılmalıdır. oldukça sert ve ele yapışmayan bir hamur olmasına dikkat edilmelidir. eğer hamur yumuşak olursa, mantılar pişerken birbirine yapışırlar. ayrıca hamuru açtıktan sonra (küçük oklava ile tezgah üzerinde minik pazıları açabilirsiniz) hızlıca kesip, hızlıca iç koyup, hızlı bir şekilde de katlamak gerekir. eğer hızlı olmazsanız hamur kuruyacaktır. eğer çok yaptıysanız, kalanını fırında kızartıp uzun süre saklayabilirsiniz. kaç yıl önce arkadaşlarımı davet ettiğimde mantı yapmıştım, 'çok başarılı' demişti bir arkadaş.
şuanda yapmakta olduğum harika lezzet, öğrenci evinde mantı ne arar la kafasında yaşayanlar için öğrenilmesi gereken gayet lezzetli hazırından 0 keyif alanlar için home made uğraşı ve keyifle yenilesi türk lezzeti lakin bunu bir çok il sahiplenmekte kayseri sinop amasya vesaire. geleneksel türk lezzetlerinden italyan mutfagında ravioli olarak geçmekte.
oysa elle, emekle, özene bezene aılan mantının tadını artık her köşe başında satılan makine işlerinde bulmak olanaksız. yiyecekseniz işin içine çelik girmeden hazırlananı yiyin.
