okuduktan sonra içime bir durgunluk çöken kitap. son sayfasını okuduktan sonra mfö nün nerdeyiz şarkısı kafamın içinde çalmaya başladı. sanki mazhar alason bu kitaptan etkilenerek yazmış sözleri.
Sabahattin Ali'nin salt toplumcu olarak nitelendirilemeyeceğini ispatlayan roman ya da uzun hikaye. Kırık bir aşk hikayesi. Romanın birinci kişisi RAif efendi gibi çekingen, sosyal ilişkilerde pasif birinin Maria ile yaşadıkları okura, düşlerinde kurguladıkları yaşamları edebiyat yoluyla gerçeğe dönüştürebileceklerini söylüyor. Günümüzde birbirine yakın görünen; ancak birbirinden daha da uzaklaşan insanlar anlıyoruz ki 1940'lı yıllarda aynı pasif ve yalnız yaşama mahkum olabiliyorlarmış. Yine anlıyoruz ki insanın ne doğası ne ilişkileri kolay kolay değişmiyor. Sabahattin Ali küçük insanların düşlerini bugünün insanının özlemleriyle birleştirebildiyse bu onun kanıtı değil midir?
bir aşkın insan üzerinde ne denli derin izler bırakabilecegini gösteren,çok güzel bir sabahattin ali eseri.tanıdıgımızı sandıgımız insanları,tanıyıp tanımadıgımızı sorgulamamıza, hatta insanları tanımaya başlarken önyargılardan uzaklaşmamıza sebep olacak ve bir nefeste okunan sürükleyici bir roman.
raif bir köprüden parktaki insanları izlerken kendi ruhunu anlatır:
"...eğleniyorlardı. yaşıyorlardı. ve ben kafamın içine ve yalnız kendi ruhuma kapanmakla onların üstünde değil altında bulunduğumu anlıyordum. şimdiye kadar zannettiğim gibi kitleden ayrılmanın bir hususiyet, bir fazlalık değil, bir sakatlık demek olduğunu anlıyordum. bu insanlar dünyada nasıl yaşamak lazımsa öyle yaşıyorlar, vazifelerni yapıyorlar, hayata bir şey ilave ediyorlardı.
ben neydim?
ruhum, bir ağaç kurdu gibi beni kemirmekten başka ne yapıyordu?
şu ağaçlar, onların dallarını ve eteklerini örten karlar, şu ahşap bina, şu gramafon, şu göl ve üzerindeki buz tabakası ve nihayet bu çeşit çeşit insanlar hayatın kendilerine verdikleri işi yapmakla meşguldüler.
her hareketlerinin bir manası vardı, ilk bakışta gözle görülmeyen bir manası.
ben ise, dingilden fırlayarak, başta yuvarlanan bir araba tekerleği gibi sallanıyor ve bu halimmden kendime imtiyazlar çıkarmaya çalışıyordum. muhakkak ki dünyanın en lüzumsuz adamıydım. hiç kimsenin benden beklediği ve benim hiç kimseden bir şey beklediğim yoktu..."
"insanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar."
ilişkileri bam telinden yakalayan, her okuyuşta farklı tat bırakan ölümsüz kitap.
ne kadar da güzel ve özel bir kitaptır.her insanın okuması gerekir.ne zorlar sizi yabancı süslü söylemlerle,ne de sıkar,olduğu gibi döker içini bir çırpıda ve o samimiyet okuyucuya geçer.kitap bittiğinde hüzünlenilir,iyi ki okumuşum denilir.işte bu sabahattin alidir.adının geçtiği her şey bir başka güzelleşmiyor mu zaten.ayrıca aynı gün doğmanın mutluluğu da bir başka hoş yapar insanı.
kitabın güzelliği ve orijinalliği açısından hiçbir önemi olmasa da, insana bu kadar saf ve bir o kadar hüzünlü bu aşk hikayesini acaba sabahattin ali 1928-1930 yılları arasında Almanya'da eğitim gördüğü dönemde yaşamış olabilir mi diye sorduran mükemmel eserdir.
yalnızlık ve aşkın birleşimini ağızda hiç bitmeyecek bir tatla anlatan bir sabahattin ali romancığı. bir solukta bitiveriyor, keşke hiç bitmese dercesine...
sabahattin ali'nin muhteşem eseridir.
okuduğum en iyi kitaplardan biri.o kadar akıcı ki her harfi dilinizde kalıyor ve lezzeti hiç bitmesin diye diye bitiriveriyorsunuz kitabı bir çırpıda.türk romanının en başarılı eserlerinden biridir.o değişik mavi kabıyla herzaman dikkatimi çeker okuduğum halde görüp bir iç geçiririm sanki eski zamanlarda gittiğim uzak bir şehir de özlemle bakıyormuşcasına.
-beni seviyor musun?
-kürk mantolu madonna.
-anlamadım.
-kürk mantolu madonna.
derken anlar esas kız bunun 1 şifre olduğunu. araştırır taraştırır, şifrenin bir kitap olduğunu anlar. okur satır satır, o kitabı okumak onun için da vinci'nin şifresini çözmeye eş değerdir. sonra anlar ne kadar sevildiğini, sevinci ne kadar da büyüktür.
kıssadan hisse tanım: dünyanın aşka dair gelmiş geçmiş en hüzünlü, en eğlenceli, en karışık, en basit, en haşin, en uysal kitaplarından biridir.
çevremde ki okuyan insanlara baktığımda nedense erkekleri çok daha fazla etkileyen sabahattin ali romanıdır. roman bitirildiğinde hava bir an da kapanmış gibi geliyor.bir paket sigara alıp deniz kenarında dalgaları seyrederek uzaklara dalma isteği yaratıyor insanda. romanın sonu gerçekten sarsıyor insanı. ve hayatta önemsiz, sıradan diye nitelendirdiğiniz insanların çok ilginç hikayelere sahip olabileceği düşüncesini yerleştiriyor. kesinlikle okunmalı.
her genç kız potansiyel bir kürk mantolu madonnadır, her erkeğin de saatlerce resmine bakıp da tanışmayı hayal ettiği bir potansiyel kürk mantolu madonnası vardır...
