Ölüyorum kanım yavaş yavaş çekilirken ölüyorum ama kimse anlamıyor intihar gün geçtikçe daha makul gelirken kimse sesimi duyamıyor.
"ANTONIUS:
Ölüyorum, Mısırlım, ölüyorum; Birazcık zaman dileniyorum yalnız ölümden Binlerce öpüşümün zavallı sonuncusunu Kondurabilmek için dudaklarına."
William Shakespeare - Antonius ve Kleopatra, iş Bankası Kültür Yayınları. Sf. 138
Bi garip ya. Hayatımda biri var diye sevinçli, şu an yanımda değil diye hasretli, gece diye anksiyeteli, dostum şehir dışında diye can sıkıntılı...Bi garibim ya *
Gülüp duruyorum.
Yürüme engelli olduğum sürekli oturduğum için de vücut yorulmuyor yedikçe enerji birikiyor.
Koşmam gerekiyor yani.
Kan dolaşımım olmadığı içinde...
Vücudum ısınamıyor.
"insan
eşref-i mahlûkattır derdi babam
bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman
bu söz asıl anlamını kavradı" diyen.
Gâh bir Ahmet Kaya şarkısıyım,
" siz benim neden kaçtığımı nereden bileceksiniz?" diyen.
Gâh bir Neşet Ertaş türküsüyüm,
" insandan doğanlar insan olurlar, hayvandan doğanlar hayvan olurlar" diyen.
Trakya'da ayçiçek tarlaları ardındaki mavi denizim, egede bir türküyüm adım çakıcı.
Bir yılmaz Güney filmiyim, yol'um, duvar'ım, Umut'um...
Gâh bu ülkeden ve insanlarından nefret ederim, gâh çok severim.
Kaz dağlarında Hasan boğuldu'yum, dersim dağlarında cemo, ege'de Çakırcalı efeyim, rumeli'de debreli hasan. Abdi ağalara karşı ince memed'im.
Bir Attilâ ilhan şiiriyim, " ben sana mecburum", " ne kadınlar sevdim zaten yoktular" diyen,
Bir nuri Bilge Ceylan filmiyim, üç maymunum, bir zamanlar anadolu'dayım, kış uykusuyum.
Sartre'ım, camus'uym varoluşumu sorgularım.
Ömer Hayyam gibi bir elde kadehim bir elde kur'an'ım. Nesimi gibi gâh giderim medreseye ders okurum hak için. Gâh giderim meyhaneye dem çekerim aşk için...
