eleştiren yobazların yazdıklarına bakınca akla (bkz: yobazlar ve zeka) başlığını getiren ideolojidir.
diğer taraftan (bkz: japonlar batının tekniğini aldı kültürünü almadı) başlığımı eleştirenlerin yazdıklarına bakınca, o başlık altında kanıtlarıyla birlikte yazdıklarımı bile bile görmezden geldiklerini görüyorum.
meseleyi hindu (japonya ile ne alakaysa?), şinto kültürüne hakaret basitliğine indirgiyorlar. hakaret göreceli bir kavramdır. neye göre hakaret? "hakaret" kavramını, yobazların tezleri doğrultusunda değerlendirirsek, meiji hükümetinin hem budizme, hem de şintoizme hakaret ettiği sonucuna varabiliriz. budistlerin anasını bellediler, şintoizmi ise geleneksel çerçevesinden çıkardılar. gerekliydi ve yaptılar... aynen kemalizmin yaptığı gibi... şu farkla ki kemalizm yaptıklarını diğer devrimlere kıyasla çok az kan dökerek yaptı. buna "hakaret" deniyorsa varsın öyle olsun... aslında ortada hakaret filan yoktur. yobazlar yapılanlar işlerine gelmediği için "hakaret" derler.
doğrudur, kemalizm islam dinini geleneksel çerçevesinden çıkarmıştır. bugün ülkemizde yobazlar haricinde halkın anladığı islam, geleneksel islam değildir. akp'ye oy verenlerin bile islam'dan ne anladığını araştırın, en az %70'inin geleneksel islam'ı anlamadıkları ortaya çıkar. cumhuriyet aşısı olabildiği kadar iyi tutmuştur, çok da iyi olmuştur. şu anda müslümanların büyük bir bölümü birbirini kesmekle meşgulken, biz görece rahat ediyorsak, şunca çabayla yıpratılmasına rağmen, yine de kemalizmin başardıkları sayesindedir.
kimi insan tarafından "atatürkçülük" ile karıştırılır. aslında ortada bazı gerçekler olmasa karıştırılmasında, bir tutulmasında bir sakınca yoktur. sorun şudur:
bugün getirildiği nokta itibarıyla, atatürkçülük, kemalizmin devrimcilik, laiklik, anti emperyalizm, halkçılık esaslarından arındırılmış halidir. söz konusu arındırmanın geçmişi uzun olmasına rağmen, en büyük arındırma hamlesi 12 eylül darbesinde gerçekleştirilmiştir. abd'nin "yeşil kuşak" projesinin sonuçlarından biri olan 12 eylül darbesi kemalizmi tarihi çizgisinden kaydırmıştır. darbeciler bir taraftan her yere atatürk heykeli dikerken, diğer yandan abd'nin projeleri doğrultusunda hareket etmiş, patronların ihya olmasına, işçilerin ezilmesine, irticanın tabanının genişlemesine, kemalizm yerine "gardırop atatürkçülüğünün" konulmasına sebep olmuşlardır.
bugün atatürkçülük denince akla, halkı bin bir çabayla trahomdan, sarı hummadan, sıtmadan kurtaran, bitik haldeki memleketimizi saygın bir ülke konumuna getiren kemalizm değil, 12 eylül darbecilerinin zihniyeti, 12 eylülde "Bugüne kadar hep işçiler güldü, bundan böyle biz güleceğiz" diyen TiSK Başkanı Halit Narin gelmektedir.
sonuç olarak, "devrimcilik, laiklik, anti emperyalizm, halkçılık" esaslarına sahip çıkmak kaydıyla, kendisini "atatürkçü" olarak tanımlayan insanlara itirazımız yoktur. "devrimcilik, laiklik, anti emperyalizm, halkçılık" esaslarına sahip çıkıldığı sürece arada bir fark yoktur. yine de bizler, sözünü ettiğim sebeplerden ötürü, kendimizi "atatürkçü" olarak tanımlamıyoruz.
hemen hemen tüm "izm"lere karşı haklı bir önyargıya sahip olan biri olarak, kendimi bir kemalist olarak ünvanlandırmayı pek de tercih etmemişimdir bugüne dek. atatürkçü ünvanını şekilci ama sığ olmayan bir yaklaşımla benimsemeyi uygun görüyorum. ve atatürkçülük, laiklik, halkçılık vs. gibi yüce değerler, ilkeler olmadan asla atatürkçülük olarak değerlendirilemez, kabul edilemez bence. çünkü atatürkçülüğün özünde bu ilkeler vardır ve bunlardan arındırılmış, içi boşaltılmış bir atatürkçülük aslında atatürkçülük değildir.
yine de, prensip olarak en iyi "izm"lerden biri olduğu bir gerçektir velakin.
liberal veya devletçi ekonomi sınıflandırmasında kemalizme cenah belirlemek kemalistlerin zamanında yaptığı hatalardan biridir. ekonominin gerekleri zaman içinde değişime uğrar. belli koşullar altında devletçilik uygulamak gerekebilirken, koşulların değişimiyle birlikte liberalizm de geçerli ekonomik model olabilir.
bu açıdan "devletçiliğin" atatürk ilkeleri arasına alınması bir hata olmuştur. devletin ekonomik alandaki kesin ve değişmez tutumunu belirlemek için "halkçılık" ilkesi yeterlidir. bu ilke, yapılan işlerin ve düzenlemelerin, belirli bir zümrenin değil, tüm halkın çıkarları gözetilerek planlanmasını gerektirir.
tabi "tüm halkın çıkarlarını gözetmek" kağıt üstünde yazmak kadar kolay değildir. zira halkın içinde çıkarları birbiriyle tam olarak uyuşmayan işverenler ve işçiler vardır. bu noktada, geniş kitlelerin çıkarlarını ön planda tutmak kaydıyla, olabildiği kadar iki tarafın da çıkarlarını gözetmek halkçılık ilkesinin gereğidir.
hayatında abd'yi görmemiş, hadi imkanı olup görememiştir, ama izlediği abd filmlerindeki görüntüleri bile algılayamamış kişilerin milliyetçilik ilkesi üzerinden eleştirdiği ideolojidir.
bir kere şunu anlayalım: milliyetçiliğin öldüğünü iddia etmek, emperyalizmin oyununa gelmektir. bir bakın abd'de milliyetçilik var mı yok mu, ölü mü diri mi? yahu önünde bayrak asılı olmayan ev görmek bile güçtür abd'de... 72 etnik unsur bir arada yaşar, sorsan hepsi "amerikalıyım" der... ancak "asıl memleket nire dayı?" muhabbetine girersen italyan mıdır, irlandalı mıdır anlatmaya başlar... aynen abaza, çerkez vd.. etnik kökenli yurttaşlarımız gibi... aile içi yaşantılarında etnik kökenlerinin, öz kültürlerinin etkisi bir yere kadar hissedilir ama asıl belirleyici olan "amerikan yaşam biçimidir"... hiçbiri "anadilimde eğitim istiyorum" filan demez, diyemez...
günümüz dünyasında milliyetçiliğin tasfiyesinin felaketle sonuçlandığını görmek için daha ne yaşanması gerekiyor? işte çürümüş de olsa milliyetçi diktatörlükler arap ülkelerini iyi kötü yönetebiliyor, dağılmasına engel oluyordu. ortadan kaldırıldılar da ne oldu? mezhepçilik ve aşiretçilik ve etnik ayrımcılık davasına şunca insan birbirinin kanını akıtmakla meşgul... gerçek bu kadar açıkken, entellektüel görünme adına milliyetçiliğe muhalefet etmek nasıl bir entellektüelliktir? bırakalım tarihi, siyaseti, sosyolojiyi... burnunun ucunda yaşananların anlamını çözmekten aciz kişiden entellektüel olur mu?
neymiş? "türk üstündür" denmiş!... bak şu faşistliğe!...
yok ya? öyle miymiş? yahu bu sözlerin ne zaman, hangi şartlar altında, hangi amaçla söylendiği ortada... ırkçılığın doruk yaptığı, türklerin ikinci sınıf insan olarak tanımlandığı bir dünyada, bizzat kendi devleti tarafından "etrak-ı bi idrak" diye nitelenen insanlara milli bilinç, milli gurur vermek için söylenmiş sözlerdir... ne ırkçılığıymış? "ne mutlu türküm diyene" sözünün neresi ırkçılık? aynen laiklik gibi, türk milliyetçiliğinin de ülkenin temel taşı kılınmasındaki amaç "batı mukallitliği" filan değildi... tarihi olaylardan alınan acı derslerin bir sonucuydu... şu günlerde bile hala anlamamakta ısrar edenler ya kalın kafalıdır, ya da süzme cahil... ne yapacaklardı? her bir etnik unsurun toprak talep etmesi için ortam mı hazırlasalardı, yanıt verin ey çok bilmişler?
başka? "efendim halka sorulmuş mu?"... tabi ya!... yobazların yüzyıllardır anasını ağlattığı, beynini bulandırdığı. cahil bıraktığı, okuma yazma bilmez halka sorulsaydı ya! muhakkak evrensel insan haklarına uygun, öyle ulus milliyetçisi faşodan değil, enternasyonalizm ile şimdilerde marifet sanılan etnik milliyetçilik ve yobazlığı bünyesinde mucizevi bir şekilde harmanlamış, tolstoy, gogol, ibni teymiyye filan altından girmiş üstünden çıkmış insanlardan beklenecek olgunluktaki görüşlerini sandığa yansıtırlardı! demokrasi bir güneş gibi doğardı daha padişahı yeni sepetlemiş, trahomla, sıtmayla, sarı hummayla uğraşan 1920'lerin türkiyesinde!.. niye düşünememişler ki?
bu teze yanıt vermeye bile gerek yok. "zübük" filmini izleyen yanıtını almıştır zaten...
içerisinde çokça vatan haini bulunduran oluşum. geçmişte bolca gördük hala görüyoruz. pkk lıları meclise sokanlar da bunlardı bakmayın şimdi akebe lileri buradan eleştirdiklerine. yoksa aynı kaba sıçıyorlar.
--Nejdet Sançar--
Evet, Atatürkçülük, Gazi Mustafa Kemalin heybetli varlığını siper yaparak, o siperin arkasından kendi adi çıkarlarını, siyasi ihtiraslarını veya Türklük aleyhindeki melun fikirlerini kolayca, rahatça ve hatta şirretçe söylemenin, yazmanın adından başka bir şey değildir. Öyle olmasaydı, hürriyetçisinden diktacısına, sosyalistinden kapitalistine, solcusundan komünistine, renksizinden Türklük düşmanına kadar o yıllardan beri o kadar kişi Atatürkçülük taslayıp durabilirler miydi?
vay efendim ne büyüttünüz? kim ne düşünüyorsa düşünsün de, şu ülkenin ağzına sıçan iktidar savunucuları yerine atatürkün her görüşünü benimseyen bir topluluğa bunca hakaret niyedir ki?
samimi taraftarları içinde tek bir vatan haini bile barındırmayan, tam tersi, taraftarları vatan hainleriyle en sert şekilde mücadele etmiş ve etmekte olan ideolojidir. siz bakmayın kafası karışık cahil kişilerin boş laflarına...
bir de habire "tarih olmuştur" diye kendisine zihni mastürbasyon yapmaya çalışanlar, mezarlıktan geçerken ıslık çalarak korkusunu bastırmaya gayret edenler var. sürekli aynı teraneyi tekrarlamalarının nedeni, kemalizmden it gibi korkmalarıdır. ölmüş gitmişse bunca rahatsızlık, bunca korku niye?
korkmakta haklıdırlar da. ölmekte olan kemalizm değil, demogoji, yalancılık, namussuzluk üzerine kurmaya çalıştıkları kendi düzenleridir. sonunu getiremeyeceklerinin, kemalizmin sert yumruğunun kafalarında patlayacağının farkındalar içten içe... bu sebeple bu kadar korkuyorlar...
samimi taraftarları içerisinde tek bir vatan haini bile barındırmazlar. Öyle ki 6 oklu partilerinden pkk lıları meclise sokmuştur bu samimi taraftarlar. hiçbiride hiştt sen hayırdır dememiştir.
kardeş sizin samimi taraftarlar şu aşağıdakiler mi?
CHP sayesinde Başbuğ Mustafa Kemal Atatürk'ün meclisine girmiş ve kürtçe yemin etmiş milletvekilleridir.
kemalizm sol ve sağ sapmalara maruz kalmış bir ideolojidir. her ideolojinin taraftarları içinde sapma yapan hizipler bulunur. dinlerde bile sapma yapan sayısız mezhepler vardır. bazen söz konusu hizipler belirli bir ideolojinin partisini de ele geçirebilir. fakat "ideoloji" parti demek değildir. daha "ideoloji"nin ne demek olduğunu bile bilmeyen, "ideoloji - parti" ayrımını bile yapamayan cahillerin boş lafları kimseyi aldatmasın.
beşeri ve insan ürünü olan kesinlikle değişmeye, geliştirilmeye ve zamana göre uyarlanmaya mahkumdur. Sorgulamaya kapalı, statik ve kalıplaşmış düşünceler, akıl kullanımını bir kenara bırakarak artık gerçeklikten uzaklaşan dogmalara dönüşür. dünyadaki sosyalizm, liberalizm gibi ana düşünce sistemleri bile zamanın gereklerine göre yenilenme ve değişim geçirirler. değişime kapalı olan köhneleşir. neredeyse dinler bile zaman göre kendilerini uyarlamaya çalışır. öyle ki en küçük detayına kadar dört başı mamur olan islamda bile günümüzde anlatımın, sunumun çok değiştiğini görüyoruz. durum böyle iken; kemalizmi değiştirilemez, insanüstü bir düşünce akımı olarak algılamak artık yeni ve yapay bir dinin kabulü anlamı taşır. bir insan ürünü ise o da değişmeli. yok 76 yıl önce ölen bir tanrıdan miras ise, tamam, değişmesin ve hepimiz kutsayalım hiç olmazsa saygı duyalım o zaman...
kaldı ki; çıktığı ülkede hiç bir zaman birleştirici, kuşatıcı olamadı kemalizm. tamamen asimile olmamış milyonlarca kürt, inancını içselleştirebilmiş dindarlar M. Kemal'i hiç sevemediler... evrensel anlamdaki gerçek solcular aşırı otoriter yönetimi sonucu heba edilen insanlardan dolayı, sağcılar mukaddesata karşı hassasiyet taşımaması nedeniyle, inançlı milliyetçiler radyolardan tükçe müziği yasaklayacak denli gözü dönmüş batı taklidi inkılaplardan ötürü hep bir mesafeli oldular "ulu öndere, yüce lidere.." yoksulların zaten arası hiç iyi olmadı...
sonuç; kemalizm ya hepten komikleşecek, saçmalaşacak ya da geçmişi ile yüzleşip görece tutarlı hale gelecek...
arka sırada oturan tembel öğrencinin öğretmene karşı nefret duyguları ile anlatılmasına rağmen, öğretmenin her şeye rağmen o çocuğu eğitme isteğidir kemalizm.
