Her zaman sevmişimdir. Şişhane’de inip refik saydam’dan tırmanıp, yukarı yürümeyi seviyorum.
Hele de hafta içiyse. Gündüzse. Dükkanlara baka baka. Alman kafesine göz atıp, ilerde sent antuan’a uğrayıp; Galatasaray lisesi önünde arkadaşlarımla buluşmayı, çiçek pasajı’nda,nevizade’de içmeyi seviyorum.
Yarın da ordayımm. Yaşasınn.
buranın müdavimleri kadıköy, moda, Beşiktaş, arnavutköy gibi mıntıkalara dağılınca beyoğlu'nun da müşteri profili değişti. eski günlerine dönmek için çalışmalar yapılıyor.
Bi kere gittim buraya sadece, istiklalden bir yan sokağa girdiğim anda travesti otobüsü karşıma çıktı içinden iki tane pezevenk sonra da harun abiler indi.
Cumartesiydi, işte bir de cumartesi anneleri diye eylem yapılıyormuş her yer polis doluydu. Sonra akşam yemek için tekrar gittiğimde etraf kokoş arap turistlerle doluydu.
Yani bi kere gittim ama iğrendim. Kadıköy çok güzeldi lakin.
bir konsolosluk işi için geçen günlerde çok uzun bir aradan sonra gittiğim cadde. eski haline göre çok karanlık ve distopik geldi gözüme. belirli ve kendine has bir tınısı da kalmamıştı. oysa ki zaman makinesi ile çok değil; 2000'lerin başına ışınlanırsanız ve burada yürümeye başlarsanız, sizi to vals tou gamou ile karşılayacak olan caddedir.
istanbul'un bir zamanlar sembolüydü ama özellikle yolların düzenlenmesi, finüküler hattının rezalet hale getirilmesinden dolayı eski güzelliğini tamamen kaybeden, bununla birlikte suriyeli akınından ötürü güvenli olmaktan çoktan uzaklaşan cadde. uzun zaman oldu gitmeyeli, herhalde daha da hiç gitmem.
bir insanın hayatında görebileceği çok afedersiniz en boktan yer. kalabalık ve her türlü pisliğin iki adımda bir barzonun teki tarafından tacize uğrayabileceğiniz hele ki gece gidilmesini kesinlikle tavsiye etmediğim mekandır.
Korona virüs nedeniyle uzun zamandır gitmediğim, içindeki mekanlardan da bir haber olduğum, virüsten önce sadece gidip cadde boyunca aylak aylak turladığım yer.
istanbul'un en uzun caddelerinden biri. ben bugün ilkin taksim'de bulunan atatürk kitaplığında sonra da sultanbeyli'deki rings avm'ye gitmeyi düşünüyorum.
sene 2009 falan. türkiye'nin ve beyoğlu istiklal caddesinin uzatmaları oynadığı yıllar. üniversite 2. ya da 3. sınıftayız falan. araplar daha musallat olmamış, nargilecenin n'sini bulamayacağınız o senelerden bahsediyorum evet. vakko romalar, christian diorlar daha kimler kimler. parfüm kokan o sokaklar. nezih insanlar, esnaflar. daha yazamayacağım içim kan ağlıyor. batı kültüründen nefret edenlerin arap teması faktörü sonucunda güzelim caddenin bugün geldiği nokta maalesef artık yürünebilir halde değil.
