filmin son sahnelerini mahsun kırmızıgül çekmiş sanki.çok duygulandı beni nedense.çok uzun film, ama 1 saat daha uzun olsa izlenirdi öyle bir film işte...
en güzel kısmı bence yüzeyi su olan gezegendi. bana 91 yapımı Point Break filmini hatırlattı. filmi izleyenler mevzuyu zaten anlar, açıklamaya gerek duymuyorum.
karadeliği sübyancıların yaptığı film.
baksana 7/24 adamın kızını gözetlemişler... e kız o 15 yaşında? 10 senedir gözetleniyorsa hesab edin.
onu bunu geçelim, film de karadeliğe tek atan adam var lan. bilim nerede anasını satim? o çekim gücünün içine girersen götün ağzından çıkar.
hangi bilimsel teori "karadeliğe giren baba kızının odasından çıkar" demiş merak ettim.
zamanın göreceli olma meselesiyse tüm bilimsellik hadisesi lan onu biz lisede einstein ın "güzel kadınlarla vakit su gibi akıp gider hacı" lafından öğrenmiştik zaten.
national geoghraphic' in journey to the edge of the universe belgeselinden sonra beynimi yakmış bir filmdir. müziklerde hans zimmer' ın eli olduğu bariz. sherlock holmes' un müziklerini de kendi yapmıştır. evet hala beynimin iki üç yerinde yangınlar hissediyorum. en iyisi bir soğuk duş alayım.
Guzel konusu olan filmdir izlenmeden once filimin bilimsel arka plani ve kuramsal analizinin incelenmesi tavsiye edilir. Film belgesel icerikli baslayip, bir gise filmi olmasindan oturu "nolanvari"(christopher nolan) son bulmaktadir.
bugüne kadar izlediğim en iyi bilimkurgu filmi. aynı zamanda en doğruyu yansıtabilecek türden olanı. uzayzaman ile ilgili çok şey araştırmıştım ve bu film hiç araştırmalarımın dışına taşmadan gerçekte olabilecek ile paralel çizgisini hiç bozmadı. mükemmeldi.
--spoiler--
gemide kalan siyahi arkadaşın kafayı yemesini bekliyordum sinema klişesinin dışına çıkmışlar takdir ettim.
kosmos bir uzay serüveni üzerine izlenince beyin yakabiliyor.
neden kızının odasına hapsolduğuna gelince şahsi fikrim adam 4. boyutta fakat o boyuta 3. boyut bakış açısıyla bakıyor.
yani uzay-zamanın büküldüğü noktada adam geçmiş-gelecek mekan kavramının olmadığı yere kendi boyutundan bakıyor. bir sahne öncesi odadayken öteki sahnede uzay gemisinde tokalaşması bundan.
film grek konusu olsun gerek görselliği olsun hrikulade.
beğenmeyenlerin bu filmi anladığından şüpheliyim film biraz kafa karıştırıcı. ama bir nolan klasiği işte onun dilini anlayabilmek gerek prestige, inception, memento filmlerindn alışık olduğumuz bir üslubu var.
bilmsel teoriler üzerinde çok fazla yoğunlaştığı için bilimle alakası olmayan insnlar begenmiyor bunu norml karşılamak lazım.
birisi diyor ki hani bilim? biri diyor ki solucan deliği'nin kurgusunu yapamamışlar nasıl oluştu anlaşılmamış. bir diğeri de diyor ki kara deliğe giren nasıl çıkıyor.
yav arkadaş, bilim diyen bu bir film. hatırla hani insanlar bir şeyleri temel alıp üzerine kurgular. ikincisi filmin zaten uzunluğu 3 saate yakın, dünyanın nasıl o hale geldiği, solucan deliğini nasıl oluştuğu, uzaydaki macera olarak komple tek bir filmde anlatılsa süre 9 saati bulur ve bu hesap 3 bölümünde 3 saat olması halinde. yani diyeceğim o ki. ne bilimsel bir belgesel ne de kurgusal bir film olarak bakmayın. bu bir bilim kurgu'dur. önce bunu anlayın. ne yorumlar var yok diğer boyuttakiler sübyancı, yok kara delikten çıkış yoktu hani vs vs. kurtulun bunlardan...
filme gelirsek "bilim" ve "kurgu" sentezlenerek mükemmel bir eser ortaya çıkmış. eleştiri yapmayacağım bu filme çünkü adam bilim kurgu çekmiş. filme eleştirel yaklaşmayacağım ama nasa'nın 4.tür filmi feyk çıkınca yaptığı fakat bu sefer insanı uzaydan korkutmayan bir film diyebilirim.
bu filmde yaratıcı kavramına da bir gönderme var gibi geldi. "o" demek yerine "onlar" denildi hep ve sonra onlar değil biziz diyerek insanı insan yaratmış gibi bir izlenim oldu.
eğer bu filmi geçiştirme amacıyla arkadaş ortamında izlediyseniz oturun takın kulaklarınızı ve tekrar izleyin. tabi sorgulamayı severseniz.
prometheus'tan sonra yine böyle bir sorgu içine girmiştim. bu film ile tekrar aynısı oldu. darısı prometheus 2'nin başına...
nolan kardeşlerin yazdıkları en kötü senaryo. bilim-kurgu değil, bilim-gerçek yapıyoruz diyerek lanse edilen ama mantık hatalarıyla dolu bir film.
sürekli ayakları yere basan filmler yapmak üzere kariyerinde ilerleyen c. nolan, bırakın dış uzayı, dünyadaki gerçeklerden bile bi'haber.
yakın gelecekte bitkilerin (dolayısı ile tüm yaşamın) yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalındığı bir dönemde geçiyor hikaye. ancak hiç gözünüzde dünya yanmış, yok olmuş gibi bir imaj oluşmasın, gayet güllük gülistanlık, milletin tarlasını ekip biçtiği bir dünya ile karşılaşıyoruz. en büyük sorun, devasa kum fırtınaları. bu yani. böyle bir zamanda abd hiçbir önlem almamış, koloni kurmamış, seçkinler için ütopik yaşam alanları yapmamış falan. tam halkçı bir film *
bundan itibaren ağır spoiler içerir.
1. kahramanızı eski bir nasa pilotu. nasa lağvedilmiş, vatandaşa git sen mısır ek demişler. o da bahçe işlerine kendini vermiş. ama çoook idealist. oğlunun mühendis olmasını istiyor. ama öğretmenleri 'mühendise değil çiftçiye ihtiyacımız var' deyip geri çeviriyor arkadaşı. ee tabi dünyada oksijen bitmek üzereyken aman bitkilerin gübreleri eksik kalmasın, ne gerek var mühendise.
2. önce hayalet olarak tanımladıkları sonrasında mathew abimiz olduğunu öğrendiğimiz cisim bunlara mesaj gönderiyor. şifreyi çözüp sözde lağvedilmiş nasa'nın merkezine ulaşıyorlar. aslında kapatmamışlar, sadece underground çalışıp kimseye çaktırmıyorlar. nasa neredeyse bütün pilotlarını başka gezegene göndermiş ama nedense bu çok zeki bilim adamlarının aklına eski pilotlarını göreve çağırmak gelmiyor. mathew abi orayı bulmasa olaya dahil değil yani. nasa arkadaşı ikna ediyor 'gel yapma etme, sensiz bu görev olmaz' falan diyor, mathew abi de ''tamam'' diyor, ''dünyayı olmasa da insanları kurtaralım'' yola çıkıyor.
3. neyse burada lazerli ışık şovları falan güzel, solucan deliğinden girip başka galaksiye ulaşıyor vatandaşlar. ama aynı sistemde 3 gezegen var. ikisinden olumlu sonuçlar gelmekte birisinden ses yok. neyse ilk olumluya yani yüzeyi su kaplı olanı deneyelim diyorlar. ama o da ne indikten 5 dk sonra kendileri sular altında kalıyor. abi gezegen su doluysa ve iner inmez önceki mürettebat öldüyse nasıl olumlu mesajı gönderdiler? bu arada dalgalarla mücadele sahneleri güzel. bu arada gezegende geçirdikleri birkaç saat normal zamanda 20 küsur yıla bedel. gemideki arkadaşın kılları ağarmış falan. neyse sonrasında buzlarla kaplı gezegene gidiyorlar. orada dr mann kişisine ulaşıyorlar. siz diyor ''bakmayın buralar buz, güneye indikçe hava ılımanlaşıyor'' deyip yürüyerek mathew abiyle ılıman yerleri görmeye gidiyorlar. o da ne mann kafayı sıyırmış, amacı nasa'ya burası iyi deyip araç göndermelerini sağlamakmış. bu durumda mathew abimiz ve ekibin kalanına 'dayanma gücüm kalmadı, korkularıma yenildim, hadi gidelim' demek yerine ekibi öldürmek daha mantklı olsa gerek tuzak kuruyor falan. neyse kavga dövüş atlatıyorlar. ee benzin bitti, 2 kişiyi 3. gezegene götürmez bu araba deyip ayrılıyorlar. hatun kişisi gezegene, mathew kişisi gargantua dedikleri kara deliğe giriyor (o kadar yol katetmiş karadeliğe girmeden dönülmez tabi)
4. sağsalim kara deliğe girdikten sonra bir bakıyor 10 yaşında terkettiği kızına bağlandığı sevgi bağı bir kapı açmış, onun odasının her saniyesini içeren ilmek ilmek işlenmiş bir angora kazak, pardon 4. boyut. neyse işte geçmişe mors alfabesinden bir kaç mesaj atıp o büyük nuhun gemisi kılıklı silindirik aracı yapmalarını sağlıyor ve insanları kurtarıyor. tabi ben olsam şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler soundtrackini tercih ederdim neyse. en sonunda görevi tamamlayıp sevdikleriyle buluşuyor falan film bitiyor. tam 80'lerin dünyayı kurtaran adam geyiği. bu arada uzaylı sandıkları şey aslında insanların bir üst levele evrilmiş hali imiş. 5. boyuttan geliyorlarmış, bize kolaylık olsun diye 4. boyuttan yardım etmişler. hayalet denilen de mathew abiymiş. kızına gelecekten kendisi mesaj yolluyormuş. böyle de bir paradoks koydukmu on numara bilim-gerçek filmi olur demiş üstadlar. *
oyunculuk: acayip fos, mathew'ın tars (robot oluyor kendisi) ile konuşma tarzı nasıl salakça, ulan ne kadar gelişmiş olursa olsun robot o, ne kafa tutuyon, yok seni elektrikli süpürge yapcam falan iddialaşıyon, robotla robot olunmaz hacı. anne bacımız cat woman tiplemesiyle kurtarıyor falan da bilim insanı olmak için fazla şapşal. 2 oscar adayı jessica ablamız bile afallamış, oynayamamış. uzay mekiği içindeki diyaloglara girmek dahi istemiyorum. oyunculuğu iyi olan sadece muprh'ün 10 ve yaşlı hali.
konu: 10 yılın en iyi bilimkurgu filmi diye lanse edilen filmden anladığımız, siz birbirinizi sevin dünya bir şekilde kurtulur, çok düşünmeyin bunları.
efektler: tabi ki başarılı, yıl olmuş 2015, bütçe 165 milyon dolar.
çekim teknikleri: ranger'ın kanat üstü kamerası çok ucuz duruyor. çok tekrarı yapılmış bir çekim tekniği ve ayrıca sanki karanlık odada güneşi temsilen bir el feneri yakıp karşısında ranger'ı yukarı aşağı oynatmışlar hissi veriyor (ki zaten öyledir).
müzik: iyi ile kötü arasında kaldım. temposu güzel ama tek başına iyi mi bilmiyorum. birçok sahnesinde beni sunshine'daki kaneda'nın yandığı sahnenin yarısı kadar etkilemedi (ki japonları hiç sevmem :D)
kısaca film oturulur, izlenir, birçok açıdan çoğu izleyiciyi tatmin eder, ama şahsen ben 1 yıl başkalarının tekrarı bir film izlemek için beklemedim. a space odyssey'in üstüne az dram yazınca interstellar olmuş, dram kısmını da biraz yüzüne gözüne bulaştırmışlar.
ayrıca tars denen robot kişisi bile a space odyssey'deki monolit'in hareketli versiyonu.
edit: bazılarınca herkes düşündü de c.nolan düşünemedi mi? diye ölümüne savunulan film. sürekli başkaları bizim yerimize düşündüğü için bu haldeyiz zaten. demek ki düşünmemiş, popülaritesine güvenmiş. eleştirim var ki eleştiriyorum. daha elle tutulur şeylerle gelin.
filmin çeşitli bölümlerinde okunan şiir gerçekten muazzamdı. hele şiirin bir bölümü var ki özellikle astronomiye ilgi duyan biriyseniz, uzay cisimleri ve kuramları hakkında bir bilgi birikimine sahipseniz gerçekten içinize işliyor.
güneşi uçarken yakalamış olan vahşi insanlar,
öğrenirler, geçte olsa, yas tuttuklarını, onun yolunda
izlediğim en güzel filmlerden biridir. yahu soundtrackleri nedir öyle arkadaş. annemin içeriden gelip kıs şunun sesini taa nereden duyuluyor demesiyle girdiğim transtan çıkmıştım. ayrıca hathaway'i önceden sevmezdim ama bu filmde ba yıl dım! ilk tokalaşma kısmı, sonda olayların bağlanışı. her şeyiyle muazzam bir filmdir.
son on yılın en iyi ve ayakları yere en sağlam basan bilim kurgu filmidir. tek kusuru uzay gemisinin gezegene inerken donmuş bulutlara çarptığı sahnedir. gerçekten saçmalık ötesiydi.
