üstünde kalem patlattığım için 3 hafta bizim evde yıkanmıştı. hala devam ediyor bazı okullarda. iki türlü de sıralar temiz değil. ha örtülü, ha örtüsüz. aynı pislik gibi geliyor bana. çocuk dediğin her türlü kirletiyor.
o zamanlar çamaşır makinamız , sınıftaki çoğu arkadaşımın evinde olmadığı gibi, yoktu. anam elinde yıkamıştı bütün sınıfın masa örtüsünü. canım anam. garip ülkem . zavallı halkım. o günlerden bu güne ne ara tüketim toplumuna döndük.
aidiyet hissi için gerekli şeyler bunlar.
ben de varım, ben de katkıda bulundum, benim okulum, benim devletim.
hem böylece toplumsal roller de belirleniyor, yapmak istemeyenler, ailesi olmayanlar, devlete karşı olanlar, yıkayamayan fakirler, çamaşır makinesi bağışlarım diyen ama bağışlamayan zenginler, vs
