bazen bir kadını gerçekten çözdüğüm düşüncesi alıyor beni. bunun nedeni bana çok fazla yaklaşması da olabilir üzerinde spermlerimi taşıyor olması da... ama tüm bunlar bittiğinde arkama dönüp baktığımda hep aynı yanılmışlık... saçma! bu sefer çok yaklaşmıştım. oyun bitti, kazanan ben değildim hep.
zihnimi allak bullak eden ve adımlarıma darbe vuran bir kadına rastlamayalı uzun zaman oldu sanırım. zamanın göreceliliğini bir kenara bıraktığımda açığa çıkan bir detay gibi sanki... ya da ilk aşık olduğun kızın serseri birine gönül vermesi gibi. umutsuzluğa kapılıp sürüklenmek için yeterli midir? yoksa biraz daha oturup kaderime suç mu atayım? dengem bozuk bazen, bazen de kaderim kötü işte...
gönüller arası bir yolda son sürat giderken karşıma çıkan kavşaklara aldırış etmeden sürmeyi de öğrendim ama bazen mantığım derin bir uykuya dalıyor. şimdi bana düşen mantığıma kafein servis etmek... sana düşen ise arkana bakmadan gitmek. gitmek derken bu normal bir gitmek olmamlı... istek dolu ve kararlı bir gitmek. öyle bir gitmek ki beni de teşvik etmeli... arkama bakma dürtüsünü silip atmalı.
bir kadının dudaklarını kirletmeye hakkım yoktu aslında. bu hakkı kendimde bulduğum an şekil değiştirdim. kötü bir insan değilim ben! kötü şeyler yapan iyi bir insanım. beni sevmeme nedeniniz iyi şeyler yapan kötü bir insan olmamam.
Yeni kadınını seçmiş yazar. Yoruldum bugün. Ömer hayyam'dan rubailer okuyup uçurumdan aşağı işeyeceğim. Kasıklarıma çam ormanlarının histerik rüzgarlarının kokusu sinene kadar bekleyeceğim öyle. Ve seni düşüneceğim imparatorluğu savaşa sokacağım senin uğruna. Aşili de siteceğim.
