Epeydir hissetmediğim bir şey: Yaşarken bile anıya dönüşen bir an. Yıllar sonra o günü hatırlayacağını bilmek. O ân'ı sıkıca tutup bağrına basmak ya da çerçeveletip duvara asmak istemek. “Dünyadan sıyrılıp artık 'burada' yaşayayım!” demek. Mutluluk karşısında bile çaresiz olmak
sizi değil, sizdeki çıkarlarını seviyorlar. bunu bilince insan ilişkileriniz düzeliyor. sizi, sizden ve ailenizden başka kimse düşünmez. o yüzden kimseye sormanıza gerek yok. kendinize sorun. abi yada baba tavsiyesi gibi oldu ama hayatı en iyi onlar biliyor zaten.
Afedersiniz ama bokla yapılan sidikle yıkılır.
Başkasının çıkardığı yerden kendiniz inemezsiniz.
Yerdeki adam düşmekten korkmaz.
Kararsız kalan kuralsız oynar.
