kitaplarda yazdığı gibi değildir, sadece yaşanarak öğrenilir.
bir sınavdır aslında ama alıştığımız testlere benzemez; bazen bir yanlış tüm doğruları, bazen de bir doğru tüm yanlışları götürür. her an dikkat gerekir; pes ettiğinde ya da artık oldu dediğinde kaybedersin.
Ya insanlar için şaka yapmak çok kolay ya da ben çok alınganım. Belki de ikisinden de biraz biraz...
Ben bugün gördüm ki herkese vermem gereken bir ders var. Bunu hırsa dönüştürmek mi beni güçlendirir yoksa umursamamak mı, bilmiyorum. Bildiğim şey artık bunu yapma zorunluluğum.
Rüya tabirlerine inanmalı mıyım bilmiyorum ama farklı farklı rüyaların anlamının hep aynı çıkması ne demek? Sanırım yakında dualarım kabul olacak, beklediğim haber gelecek. Bu ara o kadar olumlu şey oldu ki daha da çok olacağına inanıyorum.
Ama artık mutluluğumu kendim için istemek dışında herkes görsün istiyorum.
güzel bir şeydir. yaşamayı bilirsen, biraz da şanslıysan tabi. zamanın, paran, sağlığın da varsa. var da var maşallah be. güzelliği epey fazla şey gerektirir aslında. belki başka bir zamanda başka koşullarda olsaydık bizim için de güzel olurdu . tabi ya.
'Önce günaydın, sonra biraz haz, biraz acı, biraz aşk, biraz hayal kırıklığı, biraz sıcaklık, biraz yalnızlık, biraz boyun eğme, biraz başkaldırı ve ardından iyi geceler.'
Bizi nereye sürükleyeceğini bilmeden yaşıyoruz.Üzüntüler,mutluluklar ya da pek çok şey.Nefes aldıkça umut etmeye devam.Cemal Süreyya’nın dediği gibi ‘Hayat kısa,kuşlar uçuyor.’
Şu başlığa biraz içimi dökmek için girdim. Yazdım yazdım sildim. Gerçekten her şey çok boş geliyo. Annemle babam geçen hafta boşandı 3 yıllık bi sürecin sonuydu, benim sikimde değil de çocuğu ağlatmışlar bu gece evde en sonunda ona tav oldum daha 14 yaşında.
Kendim desem nasıl bi bokun içindeyim bilmiyorum. Son 1 senedir net şekilde ayrılmaya çalıştığım 4 senelik ilişkimi bitirdim bugün. Kendi adıma zor olanı seçtim ama içinde bulunduğum ailevi durum kişisel hayatımla baş etmemi zorlaştırıyor.
Daha da kötüsü benim için eğitim hayatı ve kariyer adına önemli bi dönem başlıyor pazartesi. En ufak bir motivasyonum yok ve Her şeyi siktir edip uyuşturucuya alkole kafayı gömme gibi bir lüksüm de yok, sorumluluk almam lazım.
Şuan 6 tanesine 58 lira verdiğim biranın yanında ekşili yeşil zeytin yiyerek bu entry yi yazıyorum. Arkadaşlar hayat niye bu kadar zor. Pozitif olmak niye bu kadar zor.
ağa takılan bir kelebeğin hayatı mı yoksa üzerine hızla gelmekte olan arabaya bakakalan yavru kedinin hayatı mı daha değerli ? yoksa dağa tırmanmaya çıkıp ayağı takılınca düşmek üzere olan adamın mı ?
bu değer ölçümünü belirleyen şey evrimsel süreçte ortaya çıkan değer yargıları mı yoksa insan zihninden bağımsız nesnel yargılar mı ?
gerçi insan zihninden bağımsız değer yargıları vardır ve evrimsel süreçte biz onları bulacak şekilde evrimleşmiş de olabiliriz. yukarıda sanki birbiriyle çelişiyorlarmış gibi söylemişim ama öyle olmak zorunda değil.
"zihinden bağımsız "iyi-kötü" gibi kavramlar var ve evrimsel yolculuğumuzda bizler bu kavramları anlayabilecek, onlardan normatif yargılar çıkartacak şekilde evrimimizi devam ettiriyoruz."... bu iki farklı yolcu nasıl oluyor da bir yerde kesişebiliyor ? bizler nasıl oluyorda tam da bu nesnel olarak var olan iyi-kötü kavramlariyla uyumlu olacak sekilde evrimleşiyoruz ? bu olanaklı mı ?
hayat çok zor. hem yasamak hem anlayabilmek..ve kesinlikle arkasında daha derin bir şey var.
Son 2 haftadır ahıllarda kuzu ve oğlakların tavşan gibi zıplayarak analarını bulmalarını görmesem ve beni formamdan çekmeseler bunalıma girebilirdim ama enn kafama takıp dalıp gittiğim anlarda kuzu sesi beee, meee diye sesler duyunca gülümsüyorum sadece.
