Asla yapmayacağım eylem.
ileride evlat sahibi olursam onlara hiçbir dini dayatmayacağım. Güzel ahlaklı bir insan olsunlar, büyünce kendi seçimini yaparlar.
hiç bir faydası olmayan eylem. faydasını geçelim, ciddi zararları bile olabilir.
(bkz: cami tuvaletinde kendini siktiren hacı) böyle adamlara çocuk emanet edilir mi?
Çocukken giderdik. Hocanın elinde bi değnek vardı. Şak şak kafamıza geçirirdi namussuz. Ders aralarında da birbirimizle kavga ederdik. Piçin biri bıçak atmıştı üzerime ben de kemeri çıkarıp kovalamıştım. Şansa yaşamısız amk.
Kuran kursundan kuran kursuna göre değişir. ilk gittiğimde neredeyse işkence haline gelen sohbetler olur, sevdiklerimizin teker teker öldüğünü hayal ettirirlerdi.
Sonra gittiğim kurs hayatımda en eğlendiğim yerlerden bi tanesiydi. Film izler, oyunlar oynar, yemek yapan ablalara yardım ederdik derslerin yanında. Hepsi müthiş hoşgörülü, tatlı insanlardı. Müthiş eğlenceliydi. Bi dersimiz böyle sanat dersi gibi bi şeydi, ben ahşap boyamayı seçmiştim. Orada boyadığım kutuyu hala kullanıyorum.
Bana, kardeşime, kuzenlerime, yakın arkadaşlarıma babannem öğretti evinin mutfağında. dua, sure ve kuranı kerimi.
Bir de bize oyunlar, oyuncaklar almıştı. Okuduktan sonra salona geçer onlarla oynardık. Aramızda kuranı ilk kim hatim edecek yarışı vardı ve ablanız kazandı tabi ki sjdjf. Kardeşim en yavaş okuyandı. Hep sıkılırdık o okurken. Şimdi bizden daha iyi okuyor orası ayrı.
Güzel günlerdi. *
Başlığa gelecek olursak kuran kurslarını anlamsız ve devlete yük olarak görüyorum. Boşuna atanan memurlar ve anlamsız kazandıkları paralar..
Kuran kursuna artık giden şehirlerde zaten yok. Köylerde de sosyalleşmek için işlerinden vakit kaldığı zamanlar yani kışları gidiyorlar.
Onda da yaşlı kadınlar zaten ne öğrenecek kafa almıyor.
Camilerin bu konuda yeterli olduğunu düşünüyorum. Evladım olsa göndermem kendim öğretirim ya da özel hoca ayarlarım.
