Huzur.
ister anneli ya da annesiz, ister kalabalık bir aile ya da yalnız yaşayın bir önemi yok.
Evi ev yapan huzurdur.
Özlemle, keyifle gidiyorsanız ev, evdir yoksa sadece bir pansiyondur.
fotoğraf çerçeveleri.
salon bitkileri.tercihen benjamin ,yuka,patos .
mutfak penceresi önü sukulentler .(sukulent:kaktüsgillerden minik bitkiler)
bir de yemek kokusu.
l salon, kitaplık ve masa'dır. Mümkünse meşe olsun. L salon da beraber ama ayrı, içiçe ama münferit. Bir dönem l salonlu evde oturdum, evliliği güzel kılan bir yapı olduğundan mesudiyet oranım arttı. Kitaplık sözcük ummanı olup kitapsız ev çorak cehaletli çöldür.
Krem rengi. Taşındığım her evi krem rengi mobilyalar ile doldurdum. Sanki başka renk seçince ev benim evim olmayacakmış gibi hissediyorum. Ait hissedemem gibi geliyor. Hatta arkadaşın arabasının koltukları krem, mutlu oluyorum, gerçekten arabaya binmiş gibi hissediyorum, daha güvenli geliyor. Niye böyle bir sapıklığım var bilmiyorum.
Evi ev yapan ailedir diyemiyorum. Evde bir erkek düşünüyorum, evlenmişiz Allah korusun. Annesi geliyor sürekli. Eğitim hayatı boyunca oğlunu bi kez ziyarete gitmemiş kadın sürekli yatılı misafirimiz. Babası geliyor tabii. Kız kardeşi bizimle. Onun çocukları oturuyor koltuklarımın üzerinde. işiyor biri. Kedimden korktukları için odaya kapatmam isteniyor. Akrabaları geliyor. Türkiye'de aile denilen şey bu. Ailenin mahremiyeti yok. Aileye saygı yok.
Haliyle benim için evi ev yapan sadece mobilyalar ve rengi. Bi de yere kadar kalın perdeler böyle. Açık renk sık dokunmuş halılar. Küçük bir köpek. Kediler. Mis.
