Bazen koku, bazen tat, bazen ise daldığında aklına geliyor eski anılar. Babamın her pazar yaptığı sucuklu menemen. Beni resmen çocukluğuma ışınlıyor. Böyle sandalyenin üstüne basıp babamı izlemeyi deniyordum. Boyum da yetmiyor hiçbir şey göremiyordum. Omzuna alıyordu. Öyle yapıyordu pazar kahvaltısını.
Ben bu özelliği otomatikten manuele aldım bir süre önce. Çok uğraştım ama istediğim kıvama geldi. Önceden mesela eskiden yaşadığım bir an çok daha kanlı canlı beliriyordu hafızamda, tamamen üç boyutlu. Ben bunu değiştirmek istedim, kontrol etmek istedim çünkü zaten hayal gücü çok güçlü biriyim.
Şimdi hatırladığım şeyi durdurup anlık istediğim detayları ekleyip çıkarabiliyorum. Hatırladığım şeklini silip yeni halini de yükleyebiliyorum daha genel.
Taşak geçmiyorum arkadaşlar, zihninize o kadar fazla güvenmeyin. Size yalan atabiliyor siz de ona atabilirsiniz.
Az önce 90'lardaki bir anı hatırlayıp sanki o andaymis gibi hissettim. Aradan 30 yıl geçmiş. vay aq. Bugünkü havayla o zamanki hava çok benzerdi belki de o yüzden aklıma geldi.
ilkokulda biraz cekingendim. Bi kiz vardi. Utancimdan bakamazdim arkadasa derdim sen baksana bi bana bakiyomu diye. ilkokul bitince bi duydum ki bunlarbunlar lisede cikmaya baslamis. Arkadas nasil baktiysa artik yerime.
