Babalık erkeği daha iyi bir insan yapıyor. Doğum yapmasalar, hamilelik geçirmeseler de biyokimyaları değişiyor, bedensel ve zihinsel olarak fayda görüyorlar. Çocuk sahibi olmak, erkeği daha zeki, becerikli, her işin altından kalkar, her işe çare bulur bir hale getiriyor.
Çocuklarıyla ilgili olan babalar daha az psikolojik sorunlar yaşıyor, daha fazla empati gösterebiliyor, daha az hastanede yatıyor, daha fazla sosyalleşebiliyor, toplumda lider pozisyonlarına daha fazla geliyor, işte daha az stresli, ailelerine daha bağlı ve evliliklerinde daha çok mutlu, psikososyal olarak daha olgun ve daha uzun ömürlü oluyorlar.
Filinta gibi delikanlıyı, atletli bir göbekliye çeviren yolun başlangıcıdır baba olmak. Sonrasında, tontiş bir dede olup çıkıncaya kadar, pek de uzun bir zamanı kalmamıştır.
Babalık sonradan hissedilen bir duygudur. Çocuk doğduğunda oğlum oğlum diye yanıp tutuşmaz, sadece baba oluşunun sersemliğini taşır. Baba olmak isterse kişi, çocuğuyla arasında güzel bir bağ kurabilir. Çocuğuyla bağ kuramayan bir baba ise ömür boyu çocuğu bu sevgiden mahrum bırakır.
Dağ gibi adamı iki büklüm eğilip essek moduna sokan muhteşem bişey. Tabi essek derken aşağılama olarak değil çocuğunu sırtına alıp gezdirme olarak. Benim gozlemime göre empati duyguları gelişiyor ve daha korumacı oluyorlar.
Bir dişi bulup cinsel ilişkiye giren her erkeğin yaşadığı durum.
Olaya duygusal yaklaşıp süslü cümleler kurmaya gerek yoktur.
Afrikada milyonlarca baba var. Çocuğunun kim olduğunu bile bilmiyorlar.
Aç karına seks yapıp duruyorlar işte. Sürekli bir şeylere değişik anlamlar yüklemeye ne kadar meyilli bir toplumuz.
israfil meleği sur'a üflediği vakit kucağında emzirdiği yavrusunu fırlatıp kaçacak anneler! Babaya ne kalmış?
Küçükken Agucuk bugucuk yaparsanız.
öldüğünüzde siz gasilhanede yıkanırken, arkanızdan miras kavgası yapar o çocuklar.
O zaman görürsünüz babayı. swh.
