kelimelerle tanımlanamayan, her türlü kavram ve şekilden çok çok uzak olan histir. kavramlaştırıldığı ve şekilleştirildiği zaman, kelimelerle anlatmaya çalışıldığında kaybolan histir.
çok duygusal bir insan değilim, hayatımın hiç bir evresinde de olmadım, sanırım bu karakterimde yok. hayatım boyunca de çok ağladığım veya duygularımı ifade edemediğim anlar olmadı.
ancak oğlumuzun doğumuna girdiğimde ve onun ilk ağlamasını duyduğum andaki duygularımın ifadesini hiç bir kitapta ve yazarda şu ana kadar bulamadım. o an hissettiklerimi tanımlamam imkansız.
hala daha düşündüğümde beni çok etkiler ve bu anı yaşadığıma şükretmeme sebep olur. bu yaşımdan sonra, bana daha iyi bir his yatacak olayla ve durumla karşılaşırsam mutlaka paylaşırım...
Henüz yaşanmayan his. Kesinlikle bu. Yani kimsenin yaşayamadığı his demiyorum. Kendimizin yaşayamadığı, başkasının yaşadığı his. Tabii bu hissin güzel olma nedeni henüz yaşamamış olmandır. Yaşayınca göreceksin ki bombok bi hismiş. Zaten bizi yaşatan şey de hep bi fazlasını istemek değil mi?
Aslında düşündüm de hiçbir beklentinin olmaması olabilir. Kaybedecek bir şeyin olmayacak. Özgürsün işte oh. Öyle diyorum ama sahip oldukalarımı kaybetmeyi hiç istemiyorum tabii ki.
En güzel his bulunmaz hint kumaşı gibi heralde.
Kafalar bayağı karışık sanki ya? Yatsak da uyusak mı acaba?
birinden hoşlanmaya başlarsınız, o'ndan tebessüm eşliğinde bi onay hissettiğiniz an paha biçilemez. çünkü artık o an güzel şeylere perde aralanmıştır. en son dile kolay, 3 sene oldu bunu hissetmeyeli.
Geçmişe dair yaşadığınız güzel bir anın gözünüzün önüne gelmesi ile birlikte oluşan yüzdeki hafif gülümseme. Eşi benzeri yok. Şuan hayatımda olmasalar dahi bana bu gülümsemeyi yaşattıkları için hayatıma girip çıkan herkese teşekkür ediyorum.
