durup dururken kendimi ağlarken buluyorum. herkese karşı agrasifim. Hayatımda iyi giden hiçbir şey olduğunu düşünmüyorum. iyi olan şeyler varsa da kendi ellerimle bok ediyorum heralde. Yorgunluk hastalık mutsuzluk ve öfkeden öte bir his içinde değilim. Sinir krizlerim birbiriyle yarışıyor. Başta pms sandım fakat değilmiş onu anladım. Sanırım bugün hayatımda ilk defa antidepresan içicem. Ya da sevdiğim başka bi şeyi.
Yeni bir gün asla beni mutlu etmeye yetmiyor. Ya da şöyle diyim abi mutlu olmak da istemiyorum ki, mutsuz hissetmesem de yeter aslında.
Tamam hayatımda iyi bi şey yok ama bari artık işler ters de gitmesin. Sevdiğim insan desen uzakta, ayda bir birbirimizin suratını görebilirsek oh ne ala. Sonu belli değil, neden çünkü paramız yok. Üniversite mezunuyuz ama her gün eşşek gibi çalışıyoruz asgari denebilcek ücretlere. Böyle hayatın ta amına koyayım. Buraya niye geldim onu da bilmiyorum.
Kendi kendinizi hayatta iyi şeylerin de var olduğuna inandırmaya çalışıyorsanız geçmiş olsun bu hastalığın pençesindesiniz demektir. Bir saatin içinde ruhunuz kış mevsimini, ardından bahar sonra yaz mevsimini ve perdeyi de tekrar kış mevsimi ile kapatıyorsanız ilacınız her şeyi unutabilecek kadar yeterli zamandır. ilaçlar ruhunuzu bodrum katına hapsetmekten başka bir işe yaramaz.
Bu hastalığın farkına vardığınızda en büyük düşmanınızın kendiniz olduğunu görecek ve çok şaşıracaksınız.
Kendinizi yenmeye başladığınız anda depresyon dip yapacaktır.
1 yıldan fazladır bunun tedavisini görüyorum. Hemen her ay en az 3 kez de doktor ile görüşüyorum.
Mesela benim en yakın arkadaşım efexor xr oldu bununla tanışınca. Maalesef en yüksek dozda iteledi doktor ama epey işe yaradı sanırım. Son günlerde istesem bile depresif olamıyorum. Bu güzel bir gelişme.
Edit: doğru ilacı bulana kadar vücuduma yaklaşık 8-9 farklı ilaç daha girdi.
Bu toplumda cahilden daha tehlikeli bir kişi varsa yarı cahil olandır. Depresyon yokmuş. Sanırsın psikiyatr. Depresyon diye birşey vardır ve anksiyetenin tam tersi ruh halini simgeler. Her ikisi de insan ruh sağlığı için tehlikelidir. Anksiyetenin ilaçsız Tedavisi çok zor, zamana bırakarak, hayatınızı düzene sokarak ve terapi eşliğinde kurtulabilirsiniz lakin depresyon için ilaç tedavisi gereksiz. Zamanla herşeyi unutuyorsunuz. Ciddi ilaçlar kullanıyorsunuz ve bu ilaçlar herkeste farklı yan etkiler doğurabiliyor. Beynin yapısı itibariyle hangi ilaca nasıl tepki vereceğini tahmin etmek güç.
türlü çeşidi vardır, bi çoğu anksiyete ile birleşiktir. çoğu insan depresyondadır ama bunun farkında değildir, hemen ilaca başvurulmamalıdır... hafif depresyonlar için bi çok bitkisel çay mevcut.
içinde bulunduğum durum. Hayatımın her döneminde 0'ın altına düştüğüm anlar yaşadım. Çaresizlikten kaynaklı oluyor genelde. Ne yapacağımı bilemiyorum tıpkı şimdi olduğu gibi.
Zamana da bırakamıyorum çünkü zamanın değiştirebileceği veya üzerini örtebileceği şeyler de değil kafama taktıklarım. Öyle bir çözüm ki; ya hallolacak, ya da her şey bitecek.
Hallolmayacağını bildiğim halde direniyorum Belki hafifler diye. Gözümün önünde canlanan türlü işkence senaryolarını izlemekle yetiniyorum şimdilik. Belki allah bir şeyleri bize göndermek için bu kadar düşkün olmamızı bekliyordur diye...
hayatımız basit bir oyun hamurundan ibaret ve biz ona şekil verdikçe anlam kazanacaktır. eylemlerimiz ona şekil verecek en önemli unsurdur ve bu yüzden asla harekete geçmeyi ihmal etmemiz gerekir.
bir diğer konusu ise şudur ki; bizler dünyaya boş bir kağıt gibi geliyoruz. içini doldurup kendi özümüzü yani varlığımızı-insanlığımızı yaratmak bizim elimizde. hayat tamamen biziz. anlam da tam olarak biziz ve daha önce dediğim gibi eylemlerimizdir.
Depresyon yukarıdaki yazdıklarıma karşı çıkan ve bizi kandıran en kötü ve acı verici düşmandır. Gerekirse medikal destek almaktan dahi çekinmeyin.
