1- temiz hava için gün içinde bir kez dışarı çıkıp parkta markta tur atın.
2- su için ve yemeklerinizi aksatmayın.
3-uykunuza 6-8 saat süre getirin ve o süre içinde yataktan çıkmayın ancak kesinlikle aşmayın. Çok uyku zihninizi yavaşlatacağı için unutkanlıkla boğuşmak istemezsiniz.
4-bunları yapacak gücünüz olmadığını biliyorum ama yine de konuştuklarınıza dikkat edip size yardım etmeye çalışanları kırmayın.bu elinizde olan bir şey.
"çok üzgünüm, sanki daha önceki kişiliğimi yapımı kaybettim. Hiçbir şeyden zevk almıyorum. Bu sıkıntı, keder bitmeyecek. Hayat bana ağır geliyor. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Kendimi yorgun ve bitkin hissediyorum. Sabırsız, tahammülsüz bir insan oldum. Kimse gelsin -gitsin istemiyorum. Sessiz - sedasız bir odada yanlız başıma kalmak istiyorum. Çocuğuma bakamıyorum; bazen diğerlerini boğasım geliyor. Bazen de artık yaşamanın bir anlamı kalmadı diye düşünüyorum. Bir şey öğrenemiyorum, her şeyi unutuyorum... Zaman zaman sebepsiz ağlıyorum. Çok sıkılıyorum, daralıyorum, baş ağrılarım sıklaştı. iştahtan kesildim, kilo verdim. Uykuya dalmakta güçlük çekiyorum, bazen erkenden sıkıntı ile uyanıyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum. Karar veremiyorum. "
kendi kendine girip çıkanların, hakkaten giren ama karizma olsun diye depresif takılanlardan bahsetmiyorum, bazılarının karakterleri, hayata bakışları, zevkleri bile değişiyor. yobaz girip ateist çıkanlar, hanzo girip ılık çıkanlar, cahil girip kültürlü çıkanlar *... neyse tespitimi sıçtım şimdi gidiyorum.
doğru yönetilmediğinde, bir süre sonra kurtulsanız bile adetleriniz devam eder. işiniz olmadıkça dışarı çıkmaz, yalnız yürümeyi tercih edersiniz. yemeğinizi yalnız yemek size daha çekici gelir.
en önemlisi, bu süreçte kesinlikle ilaç milaç antidepresan falan kullanmamaktır. eğer kullanıyor ve bunu savunuyorsanız lütfen kullandığınız ilacın prospektüsündeki yan etkileri okuyunuz. depresyonla aynı olduğunu göreceksiniz.
O kadar zor ki herşey. Yaptığım hiçbirşeyin geri dönüşü yok bana. Gücüm tükeniyor hissediyorum. Bu his beni dahada kötü yapıyor. Geçecek diyorum kendi kendime. Böyle avunuyorum ne yapyım. Geçecek... Bu kadar insan yaşamayı nasıl beceriyor? Gerçekten çok merak ediyorum. Hayat hepsine toz pembe mi yoksa? Bir tek ben mi kalmışım karanlıkta... Geçecek hepsi. Biri gelip yakacak lambayı. Dedim ya gücüm tükeniyor artık,yapamıyorum, başkasından medet umuyorum. Ya biri gelip yardım etmezse? Allah var diyeceğim onada inancım yok. Çünkü biliyorum bu soruyu bana sormuş soran, kopya verir mi hiç?
Yine bir nisan ayı, yine yaşadığına dair farkındalıktan uzak geçen günler. Hava güneşli fakat içim kapkaranlık sanki. Bir huzursuzluk var, her şeye karşı isteksizlik. Tüm gün yerinden kımıldamamalar. Bir de bu kötü gidişatın farkına varmak var ki artık bu kabullenmek oluyor.
Sanıyorum hayatımın ikinci depresyonundayım. Neden bu yaşta böyle bir hal yaşanır ki? En güzel yıllarını neden yılmış yaşar ki insan? Neden bahar gelince böyle olur? Yine bir nisan ayı, yine aynı ruh hali...
siktimin hastalığı her sene nisan ayında buluyor beni. mevsimsel geçiş midir nedir anlamadım yazdan sonbahara oradan da kışa geçerken olmuyor kıştan ilkbahara geçerken gelip buluyor beni a q. geçen sene etkisi 1 ay sürdü bu sene erken davrandım geçen sene doktorun verdiği haptan atmaya başladım. uyuyamıyorum anasını satiim ya. yatakta bir o yana bir bu yana gece abuk subuk saatlerde gözlerim açık tavana bakarken buluyorum kendimi. ara ara uykuya daldığımda ise saçma sapan bir sürü rüya görüyorum bu bile depresyon belirtisi imiş. lanet olası hastalık allah belanı versin.
farkında olmadan herkesin içinde bulunduğu durum. adama g naydın diyorsun, ne oldu diyor.bunu diyen adam depresyonun ne oldupunı bilmediğinden dem vuruyor.
Başlığı görünce aklıma sıdıka'dan bir replik geldi..
-surat yapma anneye
-niyeymiş belki depresyon geçiriyorum
-yalan konuşma çocukken geçirdin sen hepsini*
öldürmeyen, süründüren bir beyin hastalığıdır. Psikolojik derler bunun için. Hayır fizyolojiktir. Beyin kimyasının bozulması neticesi meydana gelir. Tedavisi vardır, lakin kalıcı tedavisi yoktur. Vücut bu hastalıkla tanışınca dönem dönem tekrar vuku bulur. Modern çağ hastalığıdır. Öyle "öff bugün canım çok sıkkın!" hastalığı değildir. Genelde karıştırılır bu. insanı olgunlaştıran yönleri vardır. Öldürmeyen acı güçlendirir, dayanıklı yapar! Zamanla kendisiyle yaşamaya alıştırır.
Bir önceki entrymi ciddiye almayınız. Dibini yaşadığım merettir. ilaç zaman zaman alkol zaman zaman ibadet zaman zaman iyi gelebiliyor ama bir türlü kendime gelemiyorum. Halime hep şükreden bi insanım çok büyük bi sıkıntım da yok ama çıkamıyorum.
