tam olarak öyledir, bilmediğin ve sorgulamadığın sürece mutlusun, mutluluk ne mutsuzluk ne onu da bilmiyorsun zaten, kendini iyi hissedecek bir şeyler buluyorsun o kadar.
doğru önermedir. cehalet gerçekten mutluluk. ne kadar çok bilgi ne kadar çok gerçek o kadar sıkıntı o kadar büyük dert ve acı. bilmemek, görmemek, duymamak bunu azaltır ve üzülmeyen acı çekmeyen insan mutlu olur. evet.
cehaleti yanlış tanımlamak. okuma yazma bilmeyen birisi, kitapları devirmiş olan size bir gün öyle bir laf söyler ki, ölene kadar unutamazsınız. o insan cahil değildir.
(bkz: cehalet mutluluktur)
cehalet mutluluktur. cümlesi alev alatlıya ait bir cümledir.
cehaletten kasıt bilgisiz olan mutludur değildir.
bilen biri olmayan mutludur.
bilgisiz olan ile bilen biri olamayan arasında dağlar kadar fark vardır.
cehalet bilgisizliği değil, bilen kişi olamamayı ifade eder.
aşık veysel şatıroğlu bilgili birisi değildi ama bilen birisiydi, bu yüzdende mutsuzdu iki gözü yok diye değil, onu sadık yari kara topraktı, o gidiyordu uzun ince bir yolda.
Le Guin'in Omelas adlı kısa öyküsünde akılllara gelen önermelerden bir tanesidir. Bir insan evladının,sen mutluykan acı çekmesi ve senin mutluluğunun onun acı çekmesine bağlı olması,ve tarafından bu gerçeğin bilinmesi,cehalet huzudur mottosunu doğru kılmıyor değil.ama bu gerçeğe karşı üç maymunu oynamak, ahlak felsefesinin en önemli tartışma konusu olabilecek nitelikte. doğru mudur bu?
Gerçekten doğrudur cahillik huzurdur. çok şey bilmek insanı üzer çünkü gerçekler genelde acıdır. türkiyenin son bir aylık gündemini biliyoruz mesela reyhanlıdaki patlama gezi parkı olayları vb. şimdi bunları bilirken bu acıya ortak olurken mutluyuz diyebilir miyiz? tabiki hayır o yüzden işte cehalet huzurdur.
Şimdi "...." köyündeki "...." tarlasında ırgatlık yapan hasan emmi ne mutludur dimi.
doğrusu cehalet vurdumduymazlıktır olması gereken önermedir. cahil isen öğrenmeye yönelmeyip "emaaan boşver koy g.tune gitsin" mantığındaysan ve bu seni rahatsız etmiyorsa; vurdumduymaz, sorumsuz insansındır.
cehalet: saklanmak, korkmak, kendine güvenmemek, ilgisiz olmak, anlamamak kısacası verilen hayatın etrafında gerçekleşen oluşan düzenin farkında olmamaktır. cehalet mutluluk değil, zombi gibi yaşamaktır.
