bilmek, bilimin ilerlemesi bunlar gerçekten insanı mutluluğa götürüyor mu?? rousseau çok sert laflar eder bu konuda, entellektüel küfreder desek yeridir. benzer konuya erasmus desiderius da değinir. toplum okumadığı için öncelikleri okuyan insandan farklı olur. oturup 2 saat araba motoru yada telefona gelen bi güncelleme ile ilgili konuşabiliyorlar. şaşıyorum kitaplar herkes için varken nasıl bu kadar cahil kalan insan var. neden önemli konuları es geçerken önemsiz şeyler hakkında birbirlerinin sözünü kesecek kadar heyecanla ve hevesle konuşuyorlar. platon kafası önemli işlere basmayan önemsiz şeylerle ömür geçirir diyor??! haklı olabilir mi, ne dersin?? bu yani toplumdan kopmak her entellektüelin kaderi, düşünürlerin hayatını okuyunca bunu seziyorsun çoğu sürgün hayatında, kaçarak geçen bi ömür.
peki diğer soru??acaba bilmek, bilim bunlar ahlaki açıdan bizi doğru yerlere mi götürüyor?? acaba rahat etmesini sağlamak bi insanı mutlu etme yolu mudur yoksa rahatlık fıtratımıza aykırı mı??? marksizm bu konuda yanılır kanaatimce. evet bilim teknolojiyi geliştirdi evet doğru uzaklarda ki abini arıyorsun ne hoş ama çoğu kişi göremiyor teknoloji gelişmese zaten o kadar uzağa gitmeyecekti abin. teknoloji kendi açığını kapatıyor. dostoyevski medeniyet insanın duygusal dünyasını karıştırmaktan ötesine yaramadı der. ne haklı. neyse dediğim gibi teknoloji gelişti üretim arttı ama sonra hırs açığa çıktı. herkes diğerinin üstünde olmayı istediği için toplum birbirinden huylanan insanlarla doldu. beni ilk gördüğünde 40 senelik dostu gibi davranıp 40 sene sonra işim düştüğünde arkasını dönen insanlar var etrafta. ayrıca tatmin sınırımız çok arttı. çoğu şeye sahip olunca insan elinde olan 9 tanesi ile mutlu olmaktansa olmayan 1 ine üzülüyor. bi çok kullandığımız madde varlığı ile mutluluk getirmezken yokluğunda mutsuzluk getiriyor bize.
kısacası hırstan dolayı insanlar karşı tarafa zarar vermek isteyen, onun zararında kar edecekse bunun doğru olup olmadığı ile ilgilenmeyen, bunu hiç umursamayan kişilere döndü. budizmin tam tersi istikamete hareket edip her şeyi elde etmeye uğraş verdi ve bu uzun vadede bize mutsuzluk getirdi. insan ahlaki açıdan yanlış bi alana depar atıyor. dinler nefsine sahip çık derken kapitalizm her şeyi iste diyor. tükettiğin kadar varsın. insanların çoğu bunu göremiyor.
şüpheliyim, ilmin atılım yaptığı 20. yy'a 2 dünya savaşı sığdırdık?!? bi gariplik yok mu burada??? savunamıyorum bilimi. uçaklar-tanklar-uçak savarlar-savunma sistemleri geliştirmekten daha mutlu bi hayat kurabilirdik.
bu konuda daha çok edecek laf var ilaç sektörünü kitapları eleştirsem yeridir. hayatı basitleştirmenin depresyona gittiğinden bahsetsem de olur. schopenhauer desem erich fromm desem olur yada ibni haldun...
türklerin konusunda ısrarla başarısız olduklarını düşündükleri şey. bir millet nasıl bu kadar kendine güvensiz olur hiç anlayamıyorum. fatih sultan mehmet, zamanında istanbul'u bilimin merkezi haline getirmeyi hayal ederken şimdi güzelim ülke ne halde. osmanlıcı cahil örümcek yobaz kafalıya sorsan bundan bırak haberi olmasını, nato mermer nato kafabir şekilde hayatına devam etmekte kendisi. "gavurlar yapıyor işte abi" kafasında olmak kadar bu ülkeye zararlı olan bir düşünce olamaz. sen kendi ülkene, kendi insanına güvenmedikten sonra, feriştahı gelse de o ülkeyi kalkındıramaz. kısacası, bilim konusunda türklerin acayip bir şekilde kendine güvensizliği söz konusu. bu düşüncenin kırılması mutlaka şart. ayrıca bilim sanat ile birlikte gelişir. sen kendi ülkenin değerlerini hor görüp o değerleri geri kalmışlık olarak nitelendirirsen bilimde tabii ki de geri kalırsın. önce bireysel anlamda kendine, sonra içinde birlikte yaşadığın ülkenin insanlarına, sonra o ülkenin geleneklerine ve değerlerine güvenip sahip çıkacaksın. bunu bütün ülkeler gerçekleştirdiğinde ise ütopik bir şekilde tüm dünyaya sahip çıkan ve değer veren çiçek çocuklar misali güzel bir nesil yetişecek. tamam belki son kısım biraz benim hayalim oldu ama yine de güzel bir hayal. biz kendi işimize bakalım yeter. bu dünyada binlerce yıl sonra yaşayacak insanlar bizim neslimizden kat ve kat daha anlayışlı ve evrensel düşüncelere sahip olacak. unutmayalım ki hala birbirimizi aptal sınırlarla yine birbirimizden ayırıyoruz. bunlar da bitecek bazı saçmalıklar gibi, sadece henüz buna çok uzağız.
beşeri bilimler ve doğa bilimleri diye ikiye ayırmak gerekli. beşeri bilimler sosyoloji ,tarih vs. doğa bilimleri fizik kimya ,biyoloji. bilim denilince hepimizin aklına doğa bilimleri geliyor tabi.
doğa bilimleri : insan zihninin doğayı anlama çabasından hareketle doğadaki olguları deney-gözlem ve analizle irdeleyip sonuca ulaşma sürecinin tamamı diyebiliriz.
gökten indiği sanılan kitapların dogmalarıyla uyuşmak zorunda olmayan uçsuz bucaksız bir deniz şeklinde cevaplanası soru. ama küçükken "ulan her şeyi bulmuşlar, biz ne bulacaz" demişliğimiz oldu.
Islamiyetin engel olduğu bilgi topluluğu.
Hristiyan toplumlar uzaya giderken ya da atomu parçalarken müslüman toplumlar zikirmatik ve namaz kılan seccade yapıyor.
türkiye'de git gide önemini kaybetmiştir. artık bilim denilince akla televizyonlardaki "piramitlerin sırrı" ya da "uzaylı gerçeği" gibi konularla bezeli programlar geliyor.
her ne kadar gelişse bile yine de bu insanlık için yeterli olmuyor. ucundan biraz araştırınca hemen içine çekiyor insanı. olabildiği kadar çok ilgilenilmesi lazım.
