paris te herkes öcüdür, yabancı kactır, annem yabancılarla konusma dedidir.
berlin de masada otururken oturabilir miyim deyip yanına otururlar, daha sıcaktır.
hep soyledigim gibi: kendimizi korumak icin daha buyuk duvarlara ihtiyacımız yok. saglıklı ve katı sınırlar koyduktan sonra iyi niyetle dunyaya acılmalıyız.
Dayımın yaşadığı şehir. Kirada oturdukları ev o kadar minik ki bulaşık makinesi bile alamıyorlar. Tabi önceki oturdukları evlerden sonra bu ev bile onlara çok geniş geliyor.
Duvarın yıkılışının ardından herkesin kendinden bir şeyler bulabildiği, çok fazla etnik nüfusun bulunduğu masalsı şehir. Ahmet ümit’ in kayıp tanrılar ülkesinde geçiyor.
