bir süredir zaman ve mekan fark etmeksizin yapabildiğim eylem. vapur, feribot, otobüs, minibüs, tramvay, amfi ve yatağımın bulunduğu ağladığım yerler listesine bugün itibarıyla kadıköy sgk bahçesini de eklemiş bulunuyorum.
Kadınların tekneyi tahliye etme sistemi, tekne somatik narin bedenleri oluyor bu arada borda iskele sancak pruva neyse ki pupalarını seviyorum bir de uzun saçları yelken..
Içten içe çekilen acının dışa vurumudur. Bu eylem yapılırken insan iyi hissedemez fakat ağlama eylemi bittikten sonra insanda iyi hissetme hissi olur. Hafifler ve rahatlar insan. Sonraki hissi çok güzeldir.
“...Yeryüzünün gözyaşları hep sabit kalır. Biri ağlamaya başlamışsa, başka bir yerde bir başkasının gözyaşları dinmiştir. Aynı şey gülmek için de geçerlidir...”
