aslında kesin bir şekilde katılacağım bir önerme değil.zira akıllı erkek veya kadın aklını gereği gibi kullanarak kendisini mutluluğa taşıyabilir.mutlu olmak sanıldığı gibi zor değil.ha bilinç altınızda acı çekmeye yatkınlık varsa mutsuz olmanız çok doğal.
doğru bir önermedir; fakir bir insana zengin hayatının nasıl olduğunu anlatırsanız ve eğer durumunun zavallılığını algılayabilecek zekası var ise asla mutlu olamayacağını gözlemlersiniz çünkü asla o kadar zengin olamayacağını, olsa bile hayatının yarısının sefillik içinde geçtiğini bilecektir. öte yandan bu gerçeği algılamamış ve öğretilse bile kavrayamacayak olan birey mutlu, fakir ve aptal hayatını sürdürecektir.
not: ben fakir ve hırçınım, burjuvaya düşmanım bilesin proletarya. fakat hayallerimde burjuva hayatı var...
Cehaletin mutluluk getirdiği bilinen bir gerçektir. Bilmedikleri insanı rahatsız etmez. Farkındalığın yüksek olması düşünmeye sorgulamaya iter insanı bir süre sonra da düzenin farkında olduğu, düzelmesi gereken yönlerini düzeltebilmek adına birşey yapamayacağını anladığından durulur ancak o rahatsızlıkları olduğu gibi yerinde durur.
bir önerme çeşididir. birçok kişi tarafından dile getirilmiştir. aptal olan insanların sorgulama yeteneğini köreltmiş olmasından dolayı yaşadıkları durumdur.
"i find bliss in ignorance"
