Üşeniyorum ve açım. Uykum da yok. Şuan çişim bile gelse bu yataktan kalkamam. Zaten zor ısındım abv. Sobayı da yakabilirim aslında fakat ona da üşeniyorum.
Bir satranç tahtasına bakıyorum sanki. Vezirler piyonlar atlar filler kaleler... Hep 4-5 hamle sonrasını hesaplıyorum , bir an önce mat etmek arzusuna meylediyorum . Bunun için vezirimi planım için feda edebileceğimi gösterdim karşılığında güzel bir şey alacağım hissiyle. Fakat en beklemediğim anda atının birini kaybettim .ve vezirim de artık varlığı bir fayda vermiyor oyunda . Umduğum vezir çıkarma planı da düştü suya. Ve acı durum görüyorum 4-5 hamle sonra . Daha pes etmedim ama artık rakibimin de hata yapması gerekiyor. Ve siz rakibimin kim olduğunu biliyorsunuz . Artık kazanamadığım bir hikayede pata götürmeye çalışıyorum .
ideal, mükemmel erkek, havalı güzel kadın geçişi bittikten sonra yan masada iki kızla oturan herifin gitmesini ve iyice huzur bulmayı bekliyorum. neticede öfkeliyim ve kafam karışık... beni siktir edenler başkalarıyla iki kişi oturunca doğal olarak anlayamıyor ve öfkeleniyorsun.
hiç değişmedi ki yıllardır: umutsuzluk ve depresyon zaten var, sağolsun öfke de geriden atak yaparak beni ele geçirdi can sıkıntısıyla birlikte. hüznü de unutmamak gerekir. zaten pozitif bir şey hissetmeyeli uzun süre oldu. aşk ve tutku da yaşayamıyoruz bazıları sağolsun. unutulmanın hüznü de eklenir yakında. sağolun ya.
Aptallık ve geride kalmışlık hissi. Her şeyin sonunda kendimi herkes gitmiş, ulaşacağı yere ulaşmış da bir ben sokakta nereye varacağını bilmeden yürüyor gibi hissediyorum.
Niye dahil olmak istediğime veya beni dahil etmek isteyene yakışmıyorum? Koskoca devasa evrende neden her şey ahenkle birbirine uyumluyken ben kendimi bir yere yakıştırıp, uyduramıyorum?
Sürekli kamçılanan bir ruh bunca sorunun ve acının yaralarını sarıp kendine tatmin edici cevapları nasıl bulabilir ki...
Bu ömrü tüketeceksem yeniden doğmak ve yok olmak istiyorum.
Aptalmışım gibi hissediyorum..
1 ay sonra ilk defa entry atmışım. Bunu fark ettim.
Çok işim vardı, yoğundum. işler daha da çoğalacak. Para kazanıyoruz ama ebemiz de sikiliyor. Olsun rol bu, oynarız.
aptallık ve geride kalmışlık hissi. her şeyin sonunda kendimi herkes gitmiş, ulaşacağı yere ulaşmış da bir ben sokakta nereye varacağını bilmeden yürüyor gibi hissediyorum.
niye dahil olmak istediğime veya beni dahil etmek isteyene yakışmıyorum? koskoca devasa evrende neden her şey ahenkle birbirine uyumluyken ben kendimi bir yere yakıştırıp, uyduramıyorum?
sürekli kamçılanan bir ruh bunca sorunun ve acının yaralarını sarıp kendine tatmin edici cevapları nasıl bulabilir ki...
bu ömrü tüketeceksem yeniden doğmak ve yok olmak istiyorum.
aptalmışım gibi hissediyorum..
Tatlı bir yorgunluk hissediyorum, uyuyunca geçecek türden. Bazen bazı şeylere özlem duyduğumu hissediyorum ve ne kadar yorulursam yorulayım her zaman daha çok enerjik oluyorum. Evet bir parça da dengesizlik sezdim hehhhe
Tek basina ayakta kalmak nasil guzel bir duygudur. Ayak bastığınız yeri hissedin. Daha derin nefes alirsiniz . Her nefesi kendi icin alip vermek, sonra etrafina faydalı olmak gerek. Kimse olmamali demiyorum . Gerçekçi olmaz . Kimseye bagimli olmamali diyorum...
kendimi suçlu hissediyorum sürekli bir şeyi özler iken buluyorum.
Aslında bu ocak ayı da önemli duruyor
Hani 9-10 ay geçince üzerinden geri arıyorsun mum gibi.
Gerçe bu seferkini pek umursamıyorum yemişim 2024 ü diye.
Ama değerlendirmeyip üff havamda değilim ki hiç yia diyip yan gelip yatıyorum.
2022 de 7 ay kaybettiklerimi hatırlıyorum...
2023 elimin altında vardı bir şey ama onda da ocak ayı yan gelip yatıp tekrarını ağustos eylül de devam ettirince ondan buruk pişman bırakmıştı.
Yani o yatmak hayvan gibi g*nü kaşıyacak vaktin olmaması.
Bazı şeylerin döngüsünden çıkamıyoruz gibi.
Sonra Sınav korkusu sarıyor birde kaç ay geçti üzerinden en son girdiğim rüyalarıma girdi sonradan.
Bugünde oturduğum yerde her tarafım ağrıyor.
yine akşama kadar uyuduğumdan.
kıvrandım dönmekten sabah çünkü.
Erken yatmadığımdan herhalde 10 da yatsam bir şeyim kalmaz ama alışkanlık.
