evde oturuyorduk. trt'de spiker bildiriyi okuyunca korktuk tabi. sonra resin meydanlara davetiyle bir cesaret geldi. ama o zamanlar yaşım biraz ufaktı. yani kendimi dışarı atmaya korktum önce. ama pencereden bakıp elinde bayraklar ile koşturanları görünce bir ateşledim.
hemen galatasaray formamı giydim. sırtıma bayrağı bağladım. apartman merdivenlerini üçer beşer inerek kendimi sokağa attım. karşıma tank falan çıkmadı. ama çıksaydı da farketmezdi. o gece büyük bir güç inmişti üzerime. yürüye yürüye fsm'ye varmışım. ama ertesi gün bacaklarım fena ağırmıştı.
(bkz: yaşayan bilir)
bazıları bankamatik sıralarında birbirlerini ezerken biz leventten köprüye bağlanan yolda sloganlar ata ata köprüye yürüyorduk.
hiç unutmam ben olayın ciddiyetini duyup afallamışken anam zorla evden çıkardı beni, git diye. babam beni aradı ve dediki " oğlum yıllardır devletin ekmeğini yedik. şimdi sıra bizde, git ve vefanı göster. sen düş ama bu vatan düşmesin."
gereğini yaptık biz de. gittik sabahladık mahallelerde haftalarca...
he şimdi bankamatik sıralarında altına işeyenler, pkk sempatizanları ve kendine müslüman diyen sözümona bazı "muhafazakar" çevre bize hain diyor. ha ha ha *
Ankara’daydım bilenler bilir Yaşamkent’te yaşıyorduk o dönem, şehir merkezine o kadar uzaktır ki sanki hiçbir şey olmamış gibi sakin bir hayat sürüyordu herkes, haberlerden takip ediyorduk olan biteni.
bazıları bankamatik sıralarında birbirlerini ezerken biz leventten köprüye bağlanan yolda sloganlar ata ata köprüye yürüyorduk.
hiç unutmam ben olayın ciddiyetini duyup afallamışken anam zorla evden çıkardı beni, git diye. babam beni aradı ve dediki " oğlum yıllardır devletin ekmeğini yedik. şimdi sıra bizde, git ve vefanı göster. sen düş ama bu vatan düşmesin."
gereğini yaptık biz de. gittik sabahladık mahallelerde haftalarca...
he şimdi bankamatik sıralarında altına işeyenler, pkk sempatizanları ve kendine müslüman diyen sözümona bazı "muhafazakar" çevre bize hain diyor. ha ha ha *
daha uyumamıştık. tv'miz yoktu o zaman. savaş uçakları alçak uçuş gerçekleştirdiğinde hanım hızla pencereye doğru koştu ama ne oluyor bakayım diye değil atlamak için o kadar paniklemişti yavrum. ne olup bittiğini bilmiyordum. sesin neye ait olduğunu da bilmiyordum. daha önce savaş uçağı hiç o kadar yakından geçmediği için sesin neye ait olduğunu anlayamadım. bende korktum esasen. sonrasında hanımı iyileştirmek ve sakinleştirmekle geçti zamanım. baya kötü bir geceydi. allah hainlere fırsat vermesin. çok canlar yitti. allah ölenlerin günahlarını affetsin, onlara sonsuz rahmetini esirgemesin. amin.
Askerlerin köprüyü kapatmaya başladığı zamanda evdeydim. Bir terör eylemi planı sanmıştım. Arkadaşlarla buluşmaya çıktığımda da netten darbe teşebbüsü olduğunu öğrendim. Arkadaşların yanina gittiğimde de 'oglum darbe olmuş lan' dedim ve kimse ziklemedi.
evde yatıyodum amk. babam bir ara yanıma gelip darbe marbe bişeyler gevelediğini hatırlıyorum ama pek siklemedim götümü dönüp yattım lakin millet sorunca yalandan dışardaydım , tankın önüne filan yattım diyorum.
Dışarıdan gelmiştim yorgundum , annemlerin yatağına yüzükoyun yatıp uyumuştum. Ve yatarken de askerler köprüyü kapattı falan diye haberler vardı ama ciddi bir şey olduğunu düşünmemiştim. Uçak sesiyle uyandım sonra. Tam da merkezi yerdeydik. Ertesi gün bir çıktık dışarı her yerde tank var, kaldırımlar paramparça vs.
Yatıp uyudum, ne yapacaktım? Türk Polisi, Türk Askeri varken; bir Yahudi Cesaret Madalyalı BOP'çu dedi diye dışarıya mı çıkılır hiç? Allah akıl vermiş, kullanmak gerek. Ben askerliğimi yapmışım, herifin oğlu dışarı çıktı mı; ki ben çıkayım?
