Filmin son sahnesine kadar karakter isimleri paylaşılmaz ayrıca. Bu, adaletin gözleri bağlı ve görmez olduğuna, karar verenlerin subjektif davranmamaları gerektiğine dair güzel bir göndermedir.
Suç, adalet, savunma hakkı, kişisel ön yargılar, kamu vicdanı gibi konuları işleyen muhteşem bir klasik.
Bir gün herkese lazım olacak olan adalet, vicdan ve adil yargılamanın ne kadar önemli olduğunu ortaya koyan 1957 yapımı bu film bir jüri odasında geçiyor. Henüz 18 yaşındaki sanık babasını öldürmüş müdür? Jürinin tamamı bu soruya evet derse genç idam edilecektir. ilk başta 8 numaralı jüri dışında tüm jüri üyeleri gencin suçlu olduğu yönünde oy kullanır. Ancak 8 numara bir gencin yaşamının bu kadar kolay gözden çıkarılamayacağını düşündüğü için diğer jüri üyelerinin fikirlerini değiştirebilmek için akıl dolu bir mücadeleye girişir.
Mutlaka izlenmesi gereken bir yapım.
uzun süredir izlemek istediğim bihayetinde bugün izlediğim filmdir. tek ortamda geçmesi, sihah beyaz olması bir dezavantaj olması gerekirken dialoglar o kadar kaliteli ki göze batmıyor.
önce filmin 1957 yapımı siyah beyaz bir yapım olmasından çekindim izlemekte ama izledikten sonra bu bir buçuk saat daha uzun olsaydı bile dedim. Bu durumu öncelikle sinemada görsellikten fazla önemde olmasına bağlıyorum senaryonun.
bu kadar yüksek puan alabilmesi ise, imbd top 250 listesinde 5. şuan, süresini çok iyi değerlendiren hikayesinde sanki bizde jüridenmiş gibi hissediyoruz ve onlarla birlikte fikir değiştiriyoruz adeta karar sürecinde.
önyargıların insanları nasıl aptallaştırdığını ve bunlara karşı mantıklı şüphelerin nasıl olabileceğini pek iyi göstermiş. en temel niteliği de budur verdiği anlamda bence.
son olarak niceliklere aldanarak bu filmi kaçırmayın şu zamana kadar izlememişseniz, nitelikli filmdir.
Tek mekanda geçen, gerek diyaloglarıyla, gerek senaryosuyla bir başyapıt. Tek mekan da geçen filmleri seviyorsanız The Locke filmini izleyebilirsiniz, o da mükemmel bir film.
Tek bir odada geçen bir buçuk saatlik tartışmaya şahit olduğumuz, 1957 yapımı film.
Filmi izlemeden önce birisi "Tek bir odada geçen bir buçuk saatlik tartışmalar" deseydi herhalde izlemezdim; büyükte bir hata ederdim. Film o kadar akıcı ki kesinlikle sıkmıyor; her bir karakter ustaca analiz edilip izleyiciye aktarılmış; sanki her biri topluma farklı bireylere ait birer replika.
Filmin tamamen ön yargılar üzerine olduğunu söylemek bence yanlış, daha ziyade bir sistem ve toplum eleştirisi var; bir kurumun zamanla deformasyona uğramış bir kolu ve buna ait elemanlarının yozlaşmışlığı, adalet kurumuna ve çalışanlarına hata yapmazlar gözü ile bakılıp düşünmenin ve sorgulamanın terk edilişi gibi mühim meseleler vb...
Herşey bitti derken başladığımız noktaya geri dönmesi, sadece konuşup tartışarak kesin bir doğruya ulaşılamaması ayrıca güzeldi.
Sırt dönme ve kağıda yazılan son oy haricinde tat kaçıran bir sahne de yoktu.
Bence en önemli ayrıntı 12 jüri içinde hiç zenci olmamasıdır.Lakin Amerika adalet kulvarında çok ilerlemiştir.bir cümle içinde kullanarak örnek vermek gerekirse Günümüzde hapishane inşa etmek ve işletmek Amerika'da bir iş koludur ve özel teşebbüs ile yapılabilir durumda olduğundan devletede bu girişimcileri destekleme bâbında kodestekilerin %40'ını zenci braderlerimizle doldurmuştur.
