zamansız ve durup dururken akla düşer.ağlatır .çok özledim.günler aylar geçti belki yıllar geçecek ben hala özleyeceğim.yokluğuna bir türlü alışamadım.
Özlemek çok garip bir duygu aslında. Özlediğin kişi özlediğin gibide kalmıyo hiçbir zaman. Bazen yanımdaki kişiyi bile özleyebiliyorum. Keşke diyorum keşke bu kadar başkalaşmasaydın seni sevdiğim özlediğim gibi kalsaydın. Bitmez ki artık bu özlem. Geçmişi anıp duruyorum özlediğim seni belki bulurum ümidiyle.
bu gece sensiz bir doğum günü geçireceğim, uzun yıllardan sonra sensiz... oysaki ben seninle büyümüştüm niye kolumu, kanadımı kırdın ki sevgili bu nasıl bir vazgeçmek... doğum günüm yapayalnız geçecek... sen yoksun, bu ev ıssız; senin gülüşünsüz, sesinsiz, kokunsuz ben ıssızım... dört duvar üzerime üzerime geliyor, bilir misin sevgili ne zordur bu, dünyalara sığmazsın hem de kendi içine gömülürsün... çok özledim, ciğerim soldu sensiz... bilemezsin sevgili ölüyorum her gün her gün yeniden... 3 km uzaklıkta olup böyle olmamız ne acı...
Bu kelimenin anlamını, tam olarak içimde hissediyorum bu aralar.
Farklı bir duygu, hissedemediğiniz sürece tam olarak tanımlayamıyorsunuz.
Babaya duyulan özlem, anneye, kardeşe , dosta ve en önemlisi sevgiliye.
Sevgili bir tık daha anlamlandırıyor bu kelimeyi, çünkü aileden arkadaştan çok ona ihtiyaç duyuyoruz bazen.
Hani müzik ruhun gıdası derler onun gibi birşey, öyle birşey ki bazen dokunmadığınız sarılmadığınız birine bile hissedebiliyorsunuz bu duyguyu.
Ancak; bu güzel duyguyu vuslata erdirmek yerine, önemsiz dertlerlerimizle bu duyguyu çekilmez kılıyoruz, özlemek güzeldir ama en güzel yanıda özlenene kavuşmaktır.
