aitlik duygusuyla ilişkili bi durumdur. ait olduğun yeri yeri ait olduğun kişiyi özlersin. ama aitlik duygun yoksa özlediğin hiç bişey de olmaz da olmaz. boşlukta yaşarsın.
deli gibi özlemek, içinde bulunduğum durum bu çünkü hiçbir mantık içermiyor, sadece kalbi ile düşünenler anlayabilir bu hali ya da anlaşılmaz ne farkeder. ne gidip yüzüne söyleyebiliyorum ne ima edebiliyorum ne de unutabiliyorum. hayattayken sanki ölmüş gibi ona ulaşamıyorum, yollar uzuyor kapılar kat kat örtülüyor ruhum firar ediyor içim yangın yeri. ne vakit böyle olmuştum ya da hiç bu kadar yoğun hislerle boğuşup çaresiz kalmışmıydım. her anımda yanımda düşünmediğim an var mı yok ama o da yok.
Benzersiz bir duygudur. Nefret ettiğini de özleyebilirsin, çok sevdiğini de. Engel olamazsın bu duyguya.
21 Ekim 2016, sıradan bir târih gibi duruyor ama öyle değil. Çapa, istanbul'un herhangi bir semti ama değil. Onu en son gördüğüm gün ve mekân. O an -ki hiç unutamam, bana nefretle bakan bir kadın hatırlıyorum. Çapa meydanı'nı inleten bir ses duyuyorum.
"Defol git hayatımdan."
Ne komik değil mi? istemeye istemeye sırtımı döndüğümde bilebilir miydim onu bir daha göremeyeceğimi? Bilsem düşer kalırdım.
Ne komik değil mi? Her lanet günü beraber geçirdiğin, yanından ayrıldığında özlemeye başladığın insanı 4 aydır görememen.
Yani hayat nasıl fiyasko sürprizler hazırlıyor. Akıl erdiremiyorsun. Ondan önceki hayatını nasıl yaşadığını anlayamıyorsun o günlerde. Anlamsız geliyor. Sonra birden yok oluyor. Yalnız kalıyorsun.
Tesadüfler bile uğramıyor sana. Nasıl oluyor da bir sokağın başında karşılaşamıyorsun.
Çıkmaz sokaktasın. Ve arkanı dönemiyorsun.
Özlemek. Özlemek bu mu?
Kalbim ağlıyor, gözlerim ağlasa keşke.
özlersin, çok özlersin ama özlediğin kişi ne özlemlerine ne de beslediğin hiçbir duyguna değmez. artık belli bir süreden sonra özledim bile diyemezsin, içinde ufak bir kıvılcımken bir anda o ateşte yandığını görürsün. onun için değmez kimse hiçbir duygunuza değmez, en güzel duygularınızı hep içinizde yaşayın sevin ama daha çok sevilen olun. iyi akşamlar.
