ölümle birlikte sevdiğinden ayrı kalacak olmak mı, yoksa ölüm gelmeden evvel son kez onu sevdiğini söyleyememek midir acı olan? acaba hangisi daha çok yaralar insan ruhunu?
sinav olarak görülen hayatin sona ermesi. sinavin bitmesi. ne dogacagimiza ne de ölecegimize kendimiz karar veririz. inancsiz kisiler bu konulara karar veren merciyi "doga"´inananlar ise " allah" olarak betimlerler. ölüm lafinda aslinda anlasilan büyük ölümdür. kücük kücük hergün ölümler meydana gelmektedir. hergün binlerce hücremiz ölmektedir mesela.
gariptir, bugünkü "bizi" yapan hücreler dogdugumuz zamanki hücrelerin torunlarinin torunlaridirlar.bizim bebekkenki burnumuzdaki tek bir hücre burnumuzda yer almamaktadir. ancak "burnumuz" yerindedir, düsününce cok enterasan bir tespittir bu. bu durumda olay aslinda "hücrelerin bayrak yarisidir" hücre dogar bayragi kendinden öncekinden alir, sonra kendi dogurdugu hücreye kendinden öncekinden aldigi bayragi teslim eder...ve ölür....bu arada da "biz" hayatta kalmis oluruz. birkac yüz metreküp oksijen tüketiriz hayatimiz boyunca, yedigimiz yemekleri ögütür kaka yapariz, o kakalar topraga gider gübre olur, orada agac yetisir ondan da baska meyvalar olusur...yani ölüm yasamin bir parcasi demek ki....birseylerin yasayabilmesi icin bir baska seylerin ölmesi gerekiyor.
yalniz...evrendeki atom sayisi tamamen sabittir. yasam ya da ölüm atomlarin "yokolmasi" anlamina gelmemektedir. bu da düsününce cok enterasan bir tespittir. "biz" yasasak da yasamasak da bizi olusturan atomlar bizden önce de evrende bulunuyorlardi.ve biz "gittikten" sonra da bulunacaklar...ama "biz" gitmis olacagiz..."biz"....kendimizi bu kadar kisisellestirmemiz bile, "bizim" aslinda buraya söyle bir ugramis olan "ruhlardan" ibaret oldugumuza delildir bence. yoksa bizim ölümümüzle evrendeki tek degisim "bizim" yokolmamizdir. ölümümüzle "bizim" disimizda baska hicbir sey yokolmayacak, sadece dönüsüme ugrayacaktir.
wikipedia ya göre insanın tum fonksiyonlarının durması durumudur..
ama bence bu kadar basit degil. yasarken yapacagın herseyi kaybetmektir. su an elimdeki laptop un sahibi olmadıgımı tatırlatır bana..olursem bunuda kaybederim..
amcam öldü bugün ,bir zamanlar konuştuğumuz ama sonra hayatla ve bizimle yollarını ayıran ,içimden birşey düştü ,,Bir tezgahta en son kitap satıyordu ,yanına gidemedim cesaret edemedim .. Ölümün bu kadar yakın olduğunu göremedim ,eğer varsa diğer taraf umarım bu dünyada bulamadığı huzuru orda bulur ,,Bize kalan ise sadece hayal kırıklıkları ..
acısız ve hayırlı olmasını sıklıkla dilediğim, hep aklımdan çıkarmaya çalıştığım fakat aksine sürekli hatırladığım, hatta durmadan akıma eldiği için hayattan keyif alamadığımı düşündüğüm, ahiret hayatına hazırlıksız olduğum için ayrıca korktuğum kaçınılmaz gerçektir. ama ne gariptir ki hayatın zorluklarıyla mücadele etmekten yorulduğu anda insanın dilediği, özlediğidir. allah hepimize hayırlı uzun ömür ve hayırlı bir son nasip etsin.
