resmen benimdir o. ufacık bir jelatini bile yere atmayıp çöp kutusu arar, ona atarım. hatta bazen bulamam, sonra atarım derim ve unuturum. o çöp o cepte 1-2 hafta kalır. sonra annem de 'manyak mısın sen eve niye çöp getiriyosun' der.
elinde çöpüyle uzun bir mesafe yürümek zorunda kalacak ve çöp kutusu bulamadığından bir büfenin algida logolu çöp kovalarına çöpünü atarken utanıp sıkılacak insandır.
okullarda temel insanlık eğitimine giriş dersi olarak anlatılması gereken insan. bununla beraber toplu taşıma kurallarına uyan insan, telefonu çok çaldırmayan insan, yürüyen merdivende solda beklemeyen insan, kaldırımlarda insanlar geçemeyecek şekilde beklemeyen insan gibi gündelik hayatı kolaylaştıracak pek çok konu eğitim sistemimizde yer almalı diye düşünüyorum.
Ailesi tarafından, ya da kendisi tarafından eğitilmiş insandır. Bazen çöp kutusu bulamadığından cebinde çok çöp olur, gören eğitimsiz(eğitimsizlikten kastım okul eğitimi değil, terbiye, ahlak eğitimidir.) arkadaşlar dalga geçse de hiç aldırmaz. Bilir çünkü, yere atacağı çöpü birileri temizlemek zorunda kalacak, sanki diğer çöpler yetmiyormuş gibi.
Çok mu zor sanki çöpe atmak, yapmayalım. Lütfen.
yol kenarları adeta çöplük olmasına rağmen bu kişi inatla benim.
o çöpü sadece benim yere atmam ya da atmamamla hiçbir şey değişmeyecek belki ancak vicdanım rahat edecek, kendime olan saygım zedelenmeyecek.
bu gezegen bize emanet, biz burada misafiriz.
ve özellikle sokaklar, caddeler hepimizin.
