engin ardıç

türkiye'nin başına gelen hemen herşeyden solcuları, atatürkçüleri şimdilerde ise ulusalcıları sorumlu tutan bir yazardır. tarafsızım, muhalifim görüntüsü çizmesine rağmen alttan alta bir çok yazısında rte'ye akıl hocalığı yapar.genel olarak ülkeye bakışı umudunu kesmiş, bıkmış, siz herşeye müstehaksınız, ne haliniz varsa görün şeklindedir. bir zamanlar uzanların partisine destek çıktığı falan da hatırlanırsa bu konudaki tutarlılığı su götürür epeyce.
günlük hayata, insan ilişkilerine dair yazıları daha sağlam tahlillere dayanır kanımca ve okunasıdır. kimseye eyvallahım yoktur gibi bir izlenim vermek istese de bazı yazılarından zaman zaman alıngan olabildiğini, o bunu kızgınlık şeklinde gösterse de, anlayabiliyoruz.
malumatfuruşluğu sever ama yerinde de kullanır çoğu zaman.
ferhan şensoy' a, sahne dünyasındaki gençleri pek de hoş olmayan bir biçimde eleştirdiğinde ve yaptıklarını küçümsediğinde söylediği tatlısert uyarısı hoştur:
"ekşimeden eskimeyi bilmeliyiz ferhan"
bu arada kedisinin ölümü ile ilgili yazdığı yazı, duygusal yönünü de görmemizi sağlamıştır.
velhasıl, yazılarını okumayı severim ama her yaptığı yoruma katılmam.