kitabe i seng i mezar

tarafımca ortaokul yıllarımda şöyle adapte edilmiş şiirdir:

hiçbirşeyden çekmedi dünyada
derslerden çektiği kadar
hatta çirkin yaratıldığından bile
o kadar müteessir değildi
yazılı olmadığı zamanlarda
açmazdı kitabın kapağını
günahkar da sayılmazdı
yazık oldu ........ efendiye

mesele falan değildi öyle
1 ya da beş almak
kendisi için
bir sabah gitti
gelemeyiverdi
aldılar götürdüler
yıkandı namazı kılındı gömüldü
duyarlarsa öldüğünü hocalar
1 lerini 5 yaparlar elbet
5 lerine gelince
5 i yoktu zaten rahmetlinin

kitaplarını başkasını verdiler
çantasını dolabına koydular
artık ne konuşanlar listesinde ismi
ne duvarlarda ayaklarının izi
öyle bir rüzigar idi ki
kendi gitti
ismi bile kalmadı yadigar
yalnız şu beyit kaldı
sırasının üstünde el yazısıyla
"okul hayatın neşesi
hocalar olmasaydı"

önce orjinal şiirin okunup sonra bu şiire geçilmesi daha anlamlı ve anlaşılırdır.