insanların kendini beğenmişliğine, bencilliğine ve saygısızlığına artık tahammülüm kalmadı galiba. Tek istediğim biraz saygı duyulmak olmasına rağmen dinlemeyi bilmeyen, gerçeklere tahammül edemeyen insanların alay konusu haline geldim. Belki bende sürekli kendimi düşünüp bencillik ediyorum ama hiç olmazsa kendi gösterdiğim saygının karşılığını bir nebzede olsa almak isterim. Birazcık empati ile aşılabilecek bir şey olduğunu da düşünüyorum ama onlar hiç durup düşünüyorlar mı acaba? Bir saniye bile olsa yaptıkları bu düşüncesiz haraketten rahatsız olabileceğimi düşünüyorlar mı? Bir kez uyarıyorum kaale alınmıyorum sessiz kalıyorum düşünüyorum tekrarlıyorlar, yaptıkça yapıyorlar aynı şeyi. Aynı konuda ikinci kez uyarmaya gerek olduğunu da düşünmüyorum sağlıklı düşünebilen bi insana. Uyarsam bile anladık şaka yapıyorum zatene gelecek olay biliyorum. Ama sabrım taşıyor, bende artık karşımdakini düşünebilecek saygıyı kendimde bulamıyorum. Beni dinlemeyen insanı dinleyesim gelmiyor açıkçası. Buda beni düşündürüyor hem de çok. Onlar düşünmedikleri için benim düşündüğümü tahmin bile edemiyorlardır eminim. Neyse buda tüm içimdekileri kustuğum bir yazı olsun. Belki çok hiddetli ve abartı gelmiş olabilir ama insanın içindeki rahatsızlık bir süre sonra büyüyüp buna dönüşebiliyor.
