israil'de artırılan güvenlikle gıdalar konusunda çok fazla kısıtlama ve yasaklar getirilmiş. Ayrıca bunun yanında Yahudi ahlakının helal gıdada çok hassas olması nedeniyle de helal olduğunu kanıtladıkladıkları ürünlerde koşer mührü bulunuyor. Efenim bu hassas ülkenin gıda güvenliğini bile dini koşullara göre yaptığı, vatandaşlarına sorulan sorulara ben bir yahudiyim ve kesinlikle koşer mührü olan ürünleri kullanırım cevabı üzerine aklımıza gelen soru şudur: bunu türkiyede uygulasaydık acaba nasıl etiketlendirilirdik?
...
Ölünün hiç kanının akmadığını anlatmasınlar yine bana
dağılan ağzın su için nasıl yalvardığını
Çimlerin yataklık ettiği işkence seanslarını da duymayayım
`ne de ayın işini nasıl şafaktan önce gördüğünü
yılan gibi burnuyla
şehirdeki otobüs muavinlerinin işportacı gibi barajyoluu balcalı çarşı çarşı ve sonunda da geliyo musun apla şeklinde bağırıştığı, yol iz sormak ya da şuraya hangi otobüs gidiyor diye bir dolmuşçuyu durdurmamanız gerektiğini bileceğiniz (aksi halde çok sinirli olabiliyorlar), otobüs şoförlerinin genelde cep telefonunda kavga ettiği ve "delikanlı adam ol, sana güzel bi çay içiririm ben" dediği, sizin acelenizin olduğu bir gün bindiğiniz dolmuşun saatini geçirmesi için 20yle gidip 3er durak arayla durup molalar verdiği, insanlarının genellikle yürümek için kaldırım yerine yolu tercih ettiği ve kornoya bastığınızda size dönüp ters bir bakış atıp aynen yola devam ettiği, kuralların olmadığı ama o kuralsızlığın bile bir kural olduğu ama bunların yanında daha sıcakkanlı ve yardımsever insanlar tanıyamayacağınız, dükkanlarına veya evlerine adım attığınızda en güzel şekilde yardımcı olan ve ağırlayan insanların yaşadığı, sokakta rahatça dolaşabileceğiniz ve daha güvenlisi olmayan; zira şu aralar yaşamakta olduğum şehirde göremediğim saygıyı görebileceğiniz yolda yürürken insanların saygılı bir şekilde yürüdüğü birbirlerine pat pat vurarak geçmek yerine yol verdiği, yemekten tutup giyimine, ev kiralarına kadar her şeyin çok çok ucuz olduğu, şırdan gibi ilk görüşte şok olabileceğiniz enteresan bir yiyeceğe sahip, şalgam ve kebabıyla ünlü olan şehir.
evet o dram. kulağıma gelen sesleri hebe höbelerden sonra anlamlandırmaya başladığım günden beri şu yaşıma kadar bu dramı ben yaşıyorum sözlük..
bir örnek efenim bu herşeyi anlatır; babam bana küçükken mercimek misin pilav mı diye sorardı. kim böyle yaratıcı bir soru sorabilir. sonra kih kih gülerdi. bense saf duygularımla mercimek diye cevap verirdim böyle heyecanla ve daha niceleri..
asıl ibadet başkasının ne yaptığıyla ilgilenmeden sadece kendinden sorumlu olduğunu bilerek yapılan ibadettir. kalbi temiz iyi niyetli olan kendisini inançlı sayan hiç kimse başkasının ne yaptığıyla ilgilenmez. ben ne kadar mükemmelken bir de şuna bak ibadet etmiyor bunu diyince gerçekten inançlı oluyoruz evet. herkesin derdi kendine efendim.
ilkokul 3teyken yoyo dergisini kendimin çıkardğına onu bunu inandırmaya çalışırdım..bir kere de başka bir kitabı benim yazdığımı inandırmaya çalışmışlığım var.
hakkı devrim bir programda yerli yersiz her şeye gülen konuşan insanlar için şöyle demişti: "eskiden mahallelerde kadınlar olurdu..ay bakkala gittim hahaha..çamaşırı astım hahaha..herşeye gülerlerdi.." bu da o hesap her şeyin esprisi yapılır olmuş.
