Uzun zamandır stresliydim. Kalbim kırık, kafam karışık. Günlük kuran okumaya başladım hatim indirmek için. Kalbim o kadar ferahladı ki. Ruhum hafifledi sanki.
Kapatılmasından ziyade sınırlandırılsın. Ortaokulda imam hatip mezunuyum , şu anda da imam hatip lisesinde çalışan bir öğretmenim ve ihllerin mevcut durumundan utanç duyuyorum. Hep bana hep bana zihniyeti, cemaatlerin bizim elemanlar mottosu şu an ihllerde mevcut durumda. Cahil bir ordu yetiştirmekten öte gidemeyen, niteliğe değil niceliğe önem veren, eğitim ve öğretimden ziyade kendi misyonunda düşünemeyen militan yetiştiren kurumlara döndü, özellikle büyük şehirlerde.
Sevgilim. Herkes sevgilisini sever tabii ama benim gibi sevemez kimse. Yaptığı onca hata, girdiği onca saçma durum, berduştan hallice hayatı... bunlara rağmen sevdim, seviyorum, her şeyiyle, her haliyle kabul ettim bu adamı.
Spoiler veriyorum gençler dikkat; hani şu tek büyük hatada anında siliyoruz ya bazı insanları. Köpek gibi pişman oluyoruz aslında ama yine köpek gibi kuyruğu dik tutmak için affetmiyoruz. Sevdiğini kaybeden insan mutlu olur mu sözlük?
Okunmaya başlandığında bu soy ağacı ne ola ki diye düşünüyorsunuz, sonra iyi ki bunu buraya koymuşlar diyorsunuz zira bütün isimler aynı ve kargaşa yaşamak işten bile değil.
