Hayatımda güzel birşeyler gerçekleşsin yüzüm gülsün mutlu olayım kafam rahat olsun istediğim gibi gönlümce hayat süreyim istiyorum ama çok şey istiyorum anlaşılan.. hak etmiyorum belki de bunları. Mutsuzluk üzerime yapıştı kaldı kurtulamıyorum yalnızlık desen sürekli benim yanımda.. sevmek,sevilmek, acımı mutluluğumu birlikte yaşamak paylaşmak sevdiğimin yanımda olması varlığının yüreğime iyi gelmesini istiyorum. Hayatta o kadar icinde bulunduğu durumu haketmeyen insan varken neden ben bunları çok istedim halde mahrum kalıyorum? Ruh halim neden bok gibi neden hayatim her gun çürüyüp gidiyor ! Duygum, düşüncem, isteklerime saygı duyulup anlayış gösterilsin istiyorum yoksayilacak umursanmayacak ne yaptım ben... sevdiğim insanları önemseyip değer verip hayatımın merkezine koyarken neden ben başkalarının hayatlarının yörüngesine giremiyorum neden dış kapının dış mandali görevi görüyorum anlam veremeden geberip gideceğim bu dünyadan. Sadece anlaşılmak istiyorum empati yapılsın benim yerime de.
Nakit, biraz din iman, muteber bir sofra, eskilerden bir zaman dilimi, bir küp sekarat ve dost meclisi. Divanın duvar köşesi benim ey cemaat. Sırrım sırtımda sırtım duvarda. Ha, bir de Post diyeceğim de tasavvufçu pezevenkler gibi hissederim diye korkuyorum. Bir dost bir post yeter bana imiş. Yetmiyor efendi yetmiyor, ne bir imiş bu izzeti ikramını atların miktiği! Yetmiyor, valla yetmiyor.
