amacına ulaşmış bir insanın aldığı haz duygusudur. derslere istekli gider. dersi dinler. seveceği mesleği yapmanın huzurunu içinde taşır.üklemiz sevmediği bölümü okuyan ve sevmediği mesleği yapan insanlarla doludur ve bu sebeple bu bölümünü ve işini seven kimseler diğerlerine nazaran son derecede mutlu ve iç huzurları yüksek kimselerdir.
Sevdiği bir bölüm için , bir alanı zaruriyetten okuyup,sevdiği bölümü çevresindeki tüm engellere rağmen yazıp,bölümü okurken okuldaki türlü türlü manevi baskılara maruz kalıp,(bölüme gelince içinden bu muydu lan?ben buraya bunun için mi geldim?değdi mi?yıllarca bu bölümün hocalarına bunun için mi saygı duydum?şeklindeki sorularla kendini de paralayabilirsin!)bölümünden soğumakla da sonuçlanabilir.
türkiye gibi, kürdüyle türküyle lazıyla saçma sapan bir millete sahip olan ülkede imkansıza yakın olan durumdur. ne de olsa herkes doktor avukat olsundur bu ülkede.
istediği bölümü okumak aynı zamanda istediği mesleği yapmak demektir. eğer bir insan işini isteyerek ve severek yaparsa emekli bile olsa, işini ölene kadar da yapsa aslında ömründe hiç çalışmamış gibidir. çünkü o iş onun her gün gitmek zorunda olduğu bir mecburiyet değil, ekmek gibi su gibi hayatının bir parçasıdır. *
eğer içi boş değilse yani sadece bölümün ufak bir şeyinin albenisine kapılmayıp genel bakımından sevilirse bal ve lokum olan durum
aksi takdirde nefret ettirir kendinden****
çoğu zaman zordur. insanlar sınav kurbanı olur. çok az sayıda öğrenci için geçerlidir. onun yerine insanlar okuduğu bölümü sevmeyi deneyeceklerdir. eğer bunu başaramazlarsa sıkıntı büyür malum sen 4 sene bunu okuyup mezun olunca da bu işi yapacaksın. sevemediğin bir şeyi yapmak pek hoş olmasa gerek.
