sorun ölmek değil, bilinmezliktir. geride bıraktıkların yarım bıraktıklarındır. ee birde hazırlıksızsan ve inancın zayıfsa boşa geçirdiğin yıllar içindir.
yok olma düşüncesinden herkes rahatsız olur.
örneğin ben annemin babamın vs benden önce ölmesini istemem.
insan en çok ölümden çok mutlu huzurlu olduğu anlarda korkuyor buna eminim.
bilmediğin bi zamanda, hiç görmediğin farklı bi hayata göç etmektir ölüm. nasıl olacağını bilmediğin fakat gerçekleşeceğinden emin olduğun bir şeyden korkmak mantıklı olandır.
korkuyorum, yaşamak istediklerimi yaşamadan ölmekten korkuyorum. bir gün boyum yetsin, tutsun elim uzandığı yeri, ondan sonra kendimi öldüreyim gözümü kırpmadan.
ölüm korkusunun temelinde, insanın hiç bilmediği, gözüyle görmediği bir yere gidecek olması, orada nasıl bir ortamla karşılaşacağını bilememesi ve şu an kendi gözüyle gördüğü ürkütücü mezarlıklar yatmaktadır, hele hele bir cenaze merasiminde bulunmuşsa bir kimse herhalde korkması gayet normaldir, korkunun ecele faydası yok derler ama insan gene de korkuyor.
islam inanışına göre ölüm korkusu, insanların Allaha olan ibadetlerini eksik yapmasından, yalan yanlış yaşamasından kaynaklanır, Allaha gerçekten inanan, öbür dünya için hazırlık yapan insanların ölüm korkusu daha azdır, Mevlananın mezarda yatan ölüye "keşke senin yerinde ben olsaydım" şeklinde bir beyanatı da bu duruma delildir, velhasıl kelam korkmaktayız.
Gençken henüz yaşamak istediklerimiz orta yaşa gelince emeklerimizin karşılığını almak ve biraz yaşlanınca da yaşatamadıklarımız için gitmekten korkmak durumudur.
galiba ne olacağını bilmediği için korkar insan ölümden.oysa zaten senin olmayan, sana emanet edilen bir şeyi vakti geldiğinde teslim etmektir altı üstü ölüm.
-kişi inanç sahibiyse, bu ölmekten korkmak değildir, ayrılıktan, arkasında kalanların üzülmesinden korkmaktır.her ne kadar ayrıldıklarıylarıyla ebedi bir birliktelik yaşayacağını bilse bile..
-kişi inanç sahibi değilse, büyük ihtimal zengindir, dünyada bırakmak istemediği, bağlı olduğu şeyler vardır.. (bkz: para para para)
yapacak onca şey varken hiç birini yapamadan gitmek istememektendir.
bir kısmını o tarafa bırakayım da diyemiyoruz ki.
yok olma korkusu. ayrıca; bir hiç olmak hiç hoş değil. tamamen hiç olmayacağız belki ama en azından ben kendimi bilemeyeceğim. zaman zaman tırstığım fazla içine girmemeyi tercih ettiğim düşünce cidden hiç hoş değil düşünmek.
özellikle ortaokul yıllarında çok yaşanmıştır. belki günah işlersen söyle olur, yanarsın, kabir azabı çekersin gibi sözler yüzündendir. atamazsın beyninden, millet tv izlerken sen de tv ye bakıp bunları düşünürsün falan. akla öyle şeyler gelir ki dua edersin bu duygudan, düşünceden kurtulayım diye.
ben atlattım, kimse yaşamasın. herkes mi düşünür çok merak ederdim.
(bkz: sadece bana mı oluyor hissi)
Her insanın hissettiği duygudur. insan doğası gereği, bilinmezden, karanlıktan, muammadan korkar. Bazen ölmekten çok, kendi ölümünüzden sonra, sevdiklerinizin yaşayacağı acılar da korkutur insanı. Ben ölürsem, annem de kahrından ölür... Off kimse ölmesin ya da hep birlikte ölelim dedirtendir...
