her çocuğun yeterli sevgiyi ve ilgiyi hak ettiğini düşünüyorum. bu yüzden her evli çiftin nail olmaması gereken durum. henüz yeterli olgunluğa erişememiş, sadece çocuk yapmayı bir başarı olarak gören, o çocuğu yetiştirmekle ilgili tek fikri dahi olmayan kimse çocuk sahibi olmamalı. çocuk sayısı da mantıklı bir şekilde belirlenmeli.
2013 haziran da amca oldum görün beni nasıl triplerdeyim. Nasıl seviniyorum, böyle kucağıma aldım kendi canımdan kanımdan minicik bir şey boş boş bakıyor. Bunun bir de babalık yönünü düşünüyorum heralde hasta falan olsa önce benim canım yanar, o öksürür benim ciğerim çıkar, o uyumaz ben uykusuzluk çekerim ne bileyim işte.
Çokça istediğimdir. Şöyle bi hanım kızım olsa baba baba diye gelse yanıma... Isırsam yanaklarını burnunu. Parada pulda gözüm yok evladımı mutlu edebileyim yeter. Ama önce eş bulmak lazım ...
hayatımda en çok istediğim yegane şeylerden birisidir. daha annesi olacak eşini bulamadık ama, ki sadece eşinizi bulmak da buna hazır olabileceğiniz anlamına gelmiyor galiba. sorumluluk istiyor, zaman istiyor, ilgi istiyor, olgunluk istiyor falan filan daha bir sürü şey. çok başka bir şey galiba. herkes çocuk sahibi olduğu için çok mutlu oluyor, büyükleri ise torun sahibi olduğu için. çocuklarından, evlatlarından, torunlarından bahsederken bir başka oluyorlar. mutluluklar falan. ben bu duygulara erişemediğim halde, ya tamam yaşıyorsunuz işte abartmayın diyemiyorum. o da mutluluk mu diyemiyorum. çünkü onun başka bir mutluluk olabileceğini seziyorum. özeniyorum baba olmaya artık. şu kadarını söyleyeyim. değerlendirmeler açısından kel alaka diyebilirsiniz ama, bilen bilir iyi bir galatasaraylıyım. ya galatasaray'ın şampiyonlar ligi şampiyonluğunu canlı olarak görmek mi, ya da çok mutlu olacağınız eşinizle, çok tatlı bir çocuğa sahip olabilmek mi deseler. kesinlikle ikincisini seçerdim. birinci ihtimale sadece gönül verdiğim takımla ilgili değil, sağlığımın elden gitmesi haricinde, para pul, eğlencelice yaşam gibi başka tüm iyi seçenekler de ortaya konsa, yine ikinci isteğimi seçerdim.
bu ülkede olunmaması gerekendir.
bizim bile ne olacağımız meçhulken, sırf kendimi tatmin etmek, annelik-babalık-aile duygusunu yaşamak uğruna onun hayatını karartamam.
bir baba olarak kelimelerle tarifi çok zor. bir cümleyle şöyle anlatayım; minik bebeğimizin uyuduğu zamanlarda, onun fotoğraflarına ve videolarına bakarak zaman geçiriyorum. bambaşka bir şey. allah isteyen herkese nasip etsin diyorum.
Kendinizi Çocuğunuzu dünyanın kötülüklerinden koruyabilecek güçte hissetmiyorsanız lütfen olmayın. Bu pis dünyaya bla bla bla kadar saçma bi bahane yok.
