neden şuan burdayım ki? neden bu kadar şeyle uğraşıyorum ve neden istemediğim bana ait olmayan bir hayatı yaşıyorum? oysa bir zamanlar hayallerim vardı. sonum ne olacak nereye doğru savruluyorum bilmiyorum. ama zaman işi bir şekilde hallediyor. acılı da olsa hallediyor.
keşke bulunduğum yerde olmasam. keşke yaptığım şeyleri yapmasam. keşke yapamadığım her şeyi yapsam. keşke biraz da olsa... tüm samimiyetlerinizi toplayın, tıkıştırın bir bavula ve hiç dönmemek üzere gidin. düşünmüyorum ben o kadar da, merak etmeyin ama yine üzülürüm.
âdet yerini bulsun diye değil!
çağdaş ilkeller şu an hala üzerinde bulundukları gezegeni bizimle paylaşırken; biz bir sonraki neslin çağdaş ilkeli olarak ufuk çizgisinde kayboluyoruz.
Keşke eski günlere dönsem dışarısı buz gibi ama yorganın altında küçücük ayaklarımı ısıtmaya çalışıyorum bi yandan da sünger bob izliyorum ne dert var ne tasa var o günleri o kadar özledim ki.
1 Yıl sonra sözlüğe girdikten sonra eski entrylerimi okuyup insan ne kadar değişiyormuş diye düşündüm. Eski yazdıklarımı okuyup gülmek takdir etmek hatta dalga geçmek bile çok iyi hissettirdi şimdi. Bi de adımı neden sinifinkazmasi yaptığımı hatırladım. Baya değişmişim ben ya. Bu sözlük iyi ki var. Insanı geçmişiyle iyi yüzleştiriyor
