Arkadaşımla beraber metrodaydık, durağa geldik insanlar iniyor tabi camdan bir adam bize bakıp dilini böyle böyle yapıp (anladınız hadi siz) gülüp gitmişti. Arkadaşımla birbirimize bakıp tanıyor musun bunu diye saçma muhabbet yapıp, yol bitene kadar sebebini sorgulamıştık.
istanbul'da metroda genç sayılabilecek kalın kalın giyinmiş arap erkek çocukları yavaş yavaş yanıma yaklaşmıştı (bu olay bomba olaylarının çok olduğu zamanlarda başıma geldi) nasıl soğuk soğuk terlediğimi bir ben biliyorum vallahi. Hiç tekin durmuyorlardı bir de sinsi sinsi yaklaşıyorlardı.. bir sonraki durakta inmeseler hiç abartmıyorum inip diğer metroya binecektim.
Belki bir 45 saniyede oldu bitti tüm bunlar ama yüreğim sıkıştı. Tabii bunu macera kategorisine değil de korku kategorisine koysam daha mantıklı olur sanırım.
gece karanlık koridorun sonundaki tuvalete girerken kapının kapalı olmasını benim kapıya kafa atmamla anlamış olmam. acıyı bir tarafa bırak ödüm bokuma karıştı amk.
bu macera zincirlikuyu metrobüste hergün yaşanır kapı açıldığında oturmak için 1 saniyen vardır eğer beylikdüzüne gideceksen ayakta gitmemek için bu dereceyi geliştirmen lazım.
Yol çalışması nedeniyle kazılmış sokakta bulunan köprü görevi gören ağaç parçası üzerinden gözleri kapatıp geçmeye çalışmak. O an karar verip kendini 500 metre yüksekte hayal edip rüzgarı hissedip yürümek muhteşem bir duygu.
geçen viraja biraz hızlı girdim, amı götü dağıtıyordum. bir an hani salıncakta sallanırken fazla yükseğe çıkarsınız da içiniz bir hoş olur ya aha o şey geldi, birkaç saniyeliğine yaşan durdu falan. neyse neticede aranızdayım. iyi korktum ama.
vw virajı iyi alıyor diyen biri vardı, nerede o ibine?
Daha bu sabah yaşanan; otobanda 100 le giderken yol kenarında bekleyen 3 adamdan biri aniden yola fırladı adamın 30 cm dibinden geçtim. 1 saniye sürdü ama etkisi 1 saattir geçmedi amk.
