yazarların kişisel çöküşünün başladığı yıl

2016 yılı, tek kelime ile berbattı.

Bir daha asla eskisi gibi olamadım,hayata ve insanlara karşı şüphe ve güvensizlik duydum.

Yaşadığım şehirden, okuduğum okuldan,çevremdeki herkesten ve her şeyden nefret ettim,korktum.

Tek taraflı duyulan huzursuzluk sadece sizden harcıyor, bir şeyleri eksiltiyor. Sadece sizi yıpratıyor. Sizi huzursuz eden insancıklara hiçbir şey olmuyor, en çok da buna yanıyorum.

aslında yılların hiç kabahati yok en masumu yıllar. çöküşün başlatan, hayatı boka sardıran benim açıkçası. ama illa bir yıl vermek gerekirse, 2014 kışından beri hayallerimin hep tersi oldu. vazgeçtim, yeniden başladım vazgeçtim yeniden başladım. aha da 2020 geldi neredeyse. 27 bitecek, 30'uma 3 kalacak. ben ise hala tam olarak parçaları yerleştiremedim.

henüz gerçekleşmemiştir. hala dimdik ayaktayız sapasağlam çok şükür.

görsel

2008. Her şey daniel guiza’nın formasını almamla başladı, sonra götü başı dağıttık... hâlâ kendimi toparlayamadım.

2012'de bir tökezledim daha da doğrulamadım zaten. Tek bir şey iyiye gitse de ona tutunsam diye bekledim ama olmadı maalesef. Umut var mı derseniz birkaç kırıntı duruyor kalbimin köşesinde bir yerlerde, o kadar.

yükselmedik ki çökelim.

2012 yılı, 2 şubat perşembe günü 13.00-15.00 arası.
başlangıç.

iş hayatına ayrıldığım dönemden bu yana olan dönem. Çaba sarfedip, başarılı oluyorsunuz. Ve sonra tekrar bir başarı ve yeni bir çaba girişimi. En zorunlu hallerinden.
Sorgu sual soruyor, sonrasında anlamsızlığa takılıp kalıyorsunuz. Neden, amaç ve yaratılış ilişkisini kuramıyorsunuz. Bu böyle kısır bir döngü şeklinde sürüp gidiyor.

Hiç öyle bi yıl olmadı
Her türlü aksilige dimdik durdum
Rahmetli babam derdi; başın ne kadar dik olursa, yere o kadar sağlam basarsin.

kişisel çöküşle başladım bence ben. ziraa çöküşümün olmadığı bir an hatırlamıyorum.

2011.
Hayatımı sikti resmen. 2011 toparlamam 3 yıl falan sürdü.
Ciğerin yarısını götürdü tabi ki.

2011 yılında yavas yavas belirti gösterdi ama 2014te bir daha geri donusu olmayacak sekilde bocaladım ve o zamandan beri hayatım kotu bir seyirde ilerliyor.

(bkz: 2014).

Maalesef akibeti devam ediyor.

1997 yili 20 seneyi devirdik magmaya kadar indik bakalim çekirdege ne zaman ulasacagiz.

bence tartışmasız, her insanın çöküşü 9.sınıfla beraber liseye geçerken başlar.

ödevler, hocalar, üniversitesi kaygısı, ve derslerin 3 katına çıkması sebebleri olabilir.