idealize edilen personaların gerçeklikte hiçbir karşılığının olmadığı şuuruna erişmekte güçlük çeken manipülatif şahıslarla yaşadığım deneyimler sonucu artık hiç de hoş bakamıyorum. ne zaman enerjimi kendime yönlendirmeye, toksiklikten de uzaklaşmaya çalışsam, mutlaka böyle biriyle karşılaşıp alma-verme dengemin içine sıçıyorum. bu sadece duygusal boyutla da sınırlı kalmıyor, tüm yaşayışıma sirayet eden bir dengesizlik hayatımı altüst ediyor. uyandığım andan gece yatağa girdiğim ana kadar yaptığım eylemleri aslında normalde hiç yapmayacağım, hiç takınmayacağım tutumlarla sergilediğimi fark ediyorum. işin kötüsü, gelmekte olanı fark edip de hiçbir gard alamıyorum, çok zayıf anlarda yakalanıyorum sözlük.
Kafası uygarlık denilen şeyle biraz karışmış ama özünü hiç kaybetmemiş bir hayvandır, insan. ilişki dediğimiz şey, basit üreme stratejilerinin şiirle süslenmiş hali. Hep merkezde sarkı söyleyen oğlanı sever kadınlar ve hep güzel kadınların bakışında şiirsel bir anlam bulur erkekler. icler dışlar çarpımı yap, sadelestir, geriye 2 maymun kalır.
Abartılarak yaşandığını düşündüğüm birliktelik.
Herkes zorlaştirma peşnde, kimse kimseye nefes aldirmiyor. Misal benim sevgilimin torpido gozunden dildo cikti, sabun dedi, tamam kendine sokma dedim, konu kapandı. Sokarsa da kendi bilir tabii kimseyi hazlarından vuracak değiliz.
