yaraları saracak insan aramak

hayatımız boyunca yaralarımızı saracak insanlar aradık. bulduğumuzu sandığımız insanlar hep daha fazla yara açıp terkettiler bizi. tapar gibi sevdik, hep güvendik. sonunda o kabuk tutan yaralarımızı birer birer parçaladılar. bu yüzden insanlara güvenimiz kalmadı, daha çok hayal kırıklığı eklediler. o sahte insanlar yüzünden hissizleştik ve aşka inancımız kalmadı.

yaraları sanacak insan ararken; genelde yaralarınızı deşecek insan bulmak ile sonuçlanacak durumdur. yaraları saracak olan insan da; duymak istediklerinizi söylüyor aslında. içtenlikle olanları az.

insan değil, yarabandı aramaktır.
yarabandıyla işiniz bittiğinde vedalaşma vakti gelir. bu da yarabandı muamelesi yaptığınız insanda yaralara sebep olur.

Kendi kapatmak en güzelidir. Hiç gerek yok öbür türlü.

Aramayın.
O sizi bulur.
Daha faZla yara açmayın.
Mazoşist değilseniz tabi.
Bir dost.
Kıps.

Doğru olmayan bir düşünce biçimidir.
Zira o insan yoktur.

Ne güzel başlık bütün ömrümü tanımlıyor resmen.

Sonrasında bi kenara atacaksanız harcamayın insanları, yazık günah.

aile herşeydir. uzaklardan değil, yakınlarında ara ilacı.

Tüm yaralarını kimse saramaz. Biri sadece bir kaçını sarabilir, diğeri de öyle, öteki beriki de öyle. Direk Allah'a sığınmak en mantıklısı ve en rahatlatıcı olanı bence.

O insan hiç gelmez. Hep kendiniz sarmak zorunda kalırsınız.

(bkz: ona bakarsa bütün insanlar iyi)

Yaranı saran insan yeniden yara açar sana. En iyisi kimseye güvenmemek. Hem yaranı kendin sardığın zaman ihtiyaç duymuyorsun öyle birilerine.

Bok bulunur.

Hata yapmaya en meyilli olduğunuz zamanları yaşadığınızı gösterir.

Yaralarını kendin sarmayı öğreneceksin. Karşındaki yaralı birini almayı sevmez, düşün sen defolu malı alır mısın sağlam olanı varken?